Wyrok NSA z dnia 4 kwietnia 2024 r., sygn. III OSK 4201/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Teresa Zyglewska Sędziowie: Sędzia NSA Ewa Kwiecińska (spr.) Sędzia del. WSA Beata Jezielska Protokolant: asystent sędziego Olga Libiszewska po rozpoznaniu w dniu 4 kwietnia 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 listopada 2020 r., sygn. akt II SA/Wa 118/20 w sprawie ze skargi S.K. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] listopada 2019 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 5 listopada 2020 r., wydanym w sprawie o sygnaturze II SA/Wa 118/20, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi S.K. (dalej jako "skarżący"), na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. 2019 poz. 2325 ze zm.; dalej jako "p.p.s.a."), uchylił zaskarżoną decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] listopada 2019 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wyłączenia stosowania przepisów ustawy.

Jak wynika z akt sprawy, powyższy wyrok wydany został w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Skarżący wystąpił do Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (dalej jako "organ") o zastosowanie wobec niego art. 8a ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby

Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2016 r. poz. 708 z późn. zm.; dalej jako "ustawa zaopatrzeniowa"). Zaskarżoną decyzją organ odmówił uwzględnienia wniosku. W uzasadnieniu swojego stanowiska organ, powołując się na pismo Instytutu Pamięci Narodowej - Komisji Ścigania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu (w którym zawarto informację o przebiegu służby skarżącego), wskazał, że skarżący pełnił służbę na rzecz totalitarnego państwa, o której mowa w art. 13b ustawy zaopatrzeniowej, przez 1 rok i 7 miesięcy. W sprawie ustalono, że całkowity okres służby skarżącego wynosi 27 lat, 10 miesięcy i 14 dni. Zaznaczono przy tym, iż z informacji uzyskanej od Komendanta Głównego Policji wynika, że skarżący pełnił służbę rzetelnie, sumiennie wykonując swe obowiązki, w związku z czym był on mianowany na wyższe stanowiska służbowe i wyróżniany. Organ zaznaczył, że przesłanki wskazane w art. 8a ustawy zaopatrzeniowej muszą występować łącznie, wyjaśniając również, jak rozumie te przesłanki. Wskazano, że sformułowanie "szczególnie z narażeniem zdrowia i życia" traktować należy jako dodatkowy czynnik wpływający na ocenę wartości rzetelnej służby funkcjonariusza. Nadto "szczególnie uzasadniony przypadek", w ocenie organu, zachodzi wówczas,

gdy strona - poza spełnieniem dwóch przesłanek formalnych - legitymuje się wybitnymi osiągnięciami w służbie, szczególnie wyróżniającymi ją na tle pozostałych funkcjonariuszy. Uprawnienie z art. 8a ustawy zaopatrzeniowej ma charakter