Wyrok NSA z dnia 3 kwietnia 2024 r., sygn. III OSK 990/22

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk Sędziowie Sędzia NSA Przemysław Szustakiewicz Sędzia del. WSA Maciej Kobak (spr.) po rozpoznaniu w dniu 3 kwietnia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Wojewódzkiego Policji w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 1 lutego 2022 r., sygn. akt III SA/Po 686/21 w sprawie ze skargi P.M. na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w P. z dnia [...] lutego 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 1 lutego 2021 r., sygn. akt III SA/Po 686/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (dalej: "WSA"), po rozpoznaniu sprawy ze skargi P.M. (dalej: "Skarżący") na decyzję Komendanta Wojewódzkiego Policji w P. (dalej: "KWP") z [...] lutego 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy wypłaty wyrównania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy i dodatkowy – uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Komendanta Miejskiego Policji w P. (dalej: "KMP") z [...] stycznia 2021 r. nr [...].

W uzasadnieniu wyroku WSA wskazał, że istota sporu sprowadza się do stwierdzenia, czy przyjęta przez organy administracji publicznej wykładnia art. 115a ustawy o Policji (Dz. U. z 2020 r. poz. 360 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym przed dniem 6 listopada 2018 r. w zw. z art. 9 ust. 1 ustawy z 14 sierpnia 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach dotyczących wsparcia służb mundurowych nadzorowanych przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych, o zmianie ustawy o Służbie Więziennej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1610), jest zgodna z przepisami Konstytucji RP. Zdaniem Sądu organy Policji rozpoznając sprawę pominęły skutki wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 30 października 2018 r., sygn. akt K 7/15. Uznanie przepisu za niekonstytucyjny powoduje, że przepis ten nie może być stosowany od daty wydania wyroku, a poczynając od daty uchwalenia niekonstytucyjnego przepisu. W art. 9 ustawy z 14 sierpnia 2020 r. ustawodawca dokonał restytucji niekonstytucyjnej normy prawnej. W konsekwencji norma art. 9 ust. 1 ww. ustawy jest oczywiście niekonstytucyjna i jako taka nie może stanowić podstawy wydanego w sprawie rozstrzygnięcia. W związku z powyższym, Sąd pierwszej instancji uznał, że zaskarżona decyzja oraz decyzja organu I instancji naruszają przepisy prawa materialnego, co uzasadnia ich uchylenie.

Sąd dodał, że nie znalazł podstaw do zawieszenia postępowania ze względu na skierowane do Trybunału Konstytucyjnego pytanie prawne przez WSA w Białymstoku postanowieniem z 21 stycznia 2021 r. w sprawie o sygn. II SA/Bk 866/20, ponieważ nastąpiłoby to ze złamaniem zasady szybkości postępowania określonej w art. 7 p.p.s.a.