Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 13 marca 2024 r., sygn. III SA/Wr 364/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anetta Chołuj Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Borońska (sprawozdawca) Sędzia WSA Andrzej Nikiforów Protokolant st. specjalista Ewa Bogulak po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 13 marca 2024 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu z dnia 17 kwietnia 2023 r. nr SKO 4103/405/2023 w przedmiocie odmowy potwierdzenia prawa do świadczeń opieki zdrowotnej oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Przedmiotem kontroli jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Wałbrzychu (dalej: SKO, Kolegium, organ II instancji) z dnia 17 kwietnia 2023 r. nr 4103/405/2023 utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w Wałbrzychu (dalej: organ I instancji, Dyrektor MOPS) z dnia 17 lutego 2023 r. nr MOPS/4066/000032/2023, w której to odmówiono M. P. ( dalej: skarżąca, strona) potwierdzenia prawa do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze środków publicznych.

Organ I instancji wskazał w uzasadnieniu swojej decyzji, że w dniu 19 stycznia 2023 r. do Dyrektora MOPS wpłynął wniosek [...] Szpitala [...] w W. (dalej: szpital) z dnia 16 stycznia 2023 r. o wydanie decyzji potwierdzającej prawo do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej jako osoby innej niż ubezpieczeni dla pacjentki M. P., która została przyjęta do szpitala w trybie nagłym, gdzie przebywała od dnia 14 stycznia 2023 r. do dnia 19 stycznia 2023 r. Uzasadniając odmowę potwierdzenia prawa do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych organ I instancji powołał się na wywiad środowiskowy przeprowadzony zgodnie z dyspozycją art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2561 ze zm. – dalej: u.o.ś.z.) w dniu 24 stycznia 2023 r. Na jego podstawie stwierdzono, że łącznie dochód dwuosobowej rodziny (skarżąca i jej małoletni syn) wynosił w grudniu 2022 r. 1250 zł. Na podstawie protokołu przesłuchania strony (przeprowadzonego w dniu 16 lutego 2023 r.) organ ustalił, że skarżąca prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z synem P. M., nie jest objęta ubezpieczeniem zdrowotnym na zasadach określonych w ustawie o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Nie pracuje i nie jest zarejestrowana w Urzędzie Pracy jako osoba bezrobotna, nie posiada też ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu, nie posiada własnego źródła dochodu. Ojciec dziecka B. M. opłaca rachunki za utrzymanie mieszkania, szkołę, kupuje żywność oraz odzież dla syna. Ponadto wykupuje leki dla M. P. oraz robi zakupy dla niej. Płaci alimenty na podstawie ugody w wysokości 350 zł miesięcznie. Organ stwierdził więc, że rodzina pozostaje na utrzymaniu B. M., który w grudniu 2022 r., poza alimentami przekazał rodzinie pomoc finansową w kwocie 900 zł. Organ I instancji stwierdził więc, że dochód w gospodarstwie domowym M. P. w grudniu 2022 r. przekroczył ustawowe kryterium dochodowe uprawniające ją do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej jako osoby innej niż ubezpieczeni, które, zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz.U. 2021 poz. 2268 ze zm.) dla osoby samotnie gospodarującej wynosi 776 zł, dla osoby w rodzinie wynosi 600 zł, a więc dla dwuosobowej rodziny 1200 zł.

Pismem z dnia 9 marca 2023 r. skarżąca złożyła odwołanie od ww. decyzji organu I instancji. W uzasadnieniu wskazała, że nie jest na utrzymaniu B. M. (który utrzymuje jedynie syna, a ją wspiera ewentualnie dobrowolnie, nie jest to pomoc stała) oraz przedstawiła wyliczenie stałych dochodów rodziny (według tej kalkulacji łącznie 974 zł):