Wyrok WSA w Lublinie z dnia 27 lutego 2024 r., sygn. II SA/Lu 3/24

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Parchomiuk Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Grymuza Asesor sądowy Maciej Gapski (sprawozdawca) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 27 lutego 2024 r. sprawy ze skargi J. Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Zamościu z dnia 24 października 2023 r., znak: SKO.PS/40/788/2023 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną do sądu decyzją z dnia 24 października 2023 r. znak: SKO.PS/40/788/2023 Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zamościu (dalej jako: Kolegium lub organ), po rozpatrzeniu odwołania J. Ł. (dalej jako: skarżąca), utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta Hrubieszowa (dalej jako: Burmistrz) z dnia 28 kwietnia 2023 r., znak: MOPS.4042.95.2023 odmawiającą przyznania świadczenia pielęgnacyjnego w związku z opieką nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym mężem P. Ł.

Rozstrzygnięcie organu zostało wydane w następującym stanie faktycznym i prawnym:

W dniu 28 grudnia 2022 r. skarżąca za pośrednictwem operatora pocztowego wniosła do Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w H. wniosek o ustalenie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad mężem P. Ł., legitymującym się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności z dnia 5 lipca 2010 r. wydanym przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Niepełnosprawności w H.

Decyzją z dnia 28 kwietnia 2023 r. organ I instancji odmówił skarżącej przyznania świadczenia pielęgnacyjnego. Organ powołał się na art. 17 ust. 1b oraz art. 17 ust. 5 pkt 2 lit. a ustawy z 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2023 r., poz. 390 ze zm.; dalej jako: u.ś.r.) i podniósł, że niepełnosprawność P. Ł. powstała po osiągnięciu wieku określonego w art. 17 ust. 1b u.ś.r., co uniemożliwia przyznanie świadczenia. Dodatkowo podniesiono, że osoba niepełnosprawna pozostaje w związku małżeńskim, co również zdaniem Burmistrza uniemożliwia przyznanie świadczenia.

Po rozpatrzeniu odwołania J. Ł., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Zamościu powołaną powyżej decyzją z dnia 24 października 2023 r., utrzymało w mocy decyzję Burmistrza. Organ nie podzielił jednak argumentacji Burmistrza, co do podstaw odmowy przyznania świadczenia, uznając że uzasadnienie zaskarżonej decyzji jest błędne. Pomimo tego, zdaniem organu odwoławczego, w sprawie wystąpiły podstawy do odmowy przyznania świadczenia pielęgnacyjnego, z uwagi na zakres opieki skarżącej nad mężem, który zdaniem Kolegium nie ma charakteru opieki, o której jest mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 u.ś.r. Organ podniósł, że niespełnienie przesłanki wynikającej z tego przepisu uniemożliwia przyznanie skarżącej świadczenia pielęgnacyjnego. Kolegium wyjaśniło, że P. Ł. pomimo niepełnosprawności związanej z amputacją obu kończyn dolnych w wyniku wypadku z 2010 r. samodzielnie i bez pomocy innych wykonuje większość czynności życia codziennego, jak korzystanie z toalety, spożywanie posiłków, przygotowywanie śniadań i kolacji, dawkowanie i przyjmowanie leków. W uzasadnieniu podkreślono również, że mąż skarżącej porusza się samodzielnie – jest osobą chodzącą – za pomocą protez, a w gorsze dni korzysta również z kul łokciowych. Zakres opieki nad mężem sprowadza się do pomocy w kąpieli, robienia opatrunków, smarowania maściami, pomaganiu w nałożeniu i zdjęciu protez oraz dbanie o kondycję psychiczną. Ponadto skarżąca asystuje mężowi w trakcie wizyt lekarskich i na spacerach, załatwia sprawy urzędowe. Kolegium podniosło, że rozmiar opieki nie jest na tyle duży, aby uniemożliwiał podjęcie i wykonywanie pracy zarobkowej.