Wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2024 r., sygn. III FSK 3595/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Pruszyński, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia WSA (del.) Anna Juszczyk-Wiśniewska (sprawozdawca), Dorota Rembiejewska, Protokolant, po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej S. sp. z o.o. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 września 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 2846/19 w sprawie ze skargi S. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 8 sierpnia 2019 r., nr KOC/468/Ni/19 w przedmiocie opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 24 września 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 2846/19 oddalił skargę S. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia 8 sierpnia 2019 r. nr KOC/468/Ni/19 w przedmiocie określenia wysokości opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi.

Sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku wskazał, że obowiązkiem skarżącej, jako właściciela nieruchomości, jest uiszczanie należnej opłaty za gospodarowanie odpadami komunalnymi. W ocenie Sądu korzystanie z usług innego odbiorcy nie zwalniało skarżącej z obowiązku zapłaty niniejszej opłaty. Sąd uznał, że wobec korzystania przez skarżącą z odbioru odpadów poza powszechnym systemem gminnym, deklaracje składane przez skarżącą nie odzwierciedlały stanu rzeczywistego, co umożliwiało organowi wydanie wobec strony decyzji określającej wysokość opłaty, także przy zastosowaniu szacunku wielkości odpadów.

Zdaniem Sądu organy słusznie uznały, że na terenie nieruchomości prowadzona jest selekcja odpadów, której celem jest przekazywanie wszystkich odpadów nadających się do segregacji, w tym także komunalnych, poza systemem gminnym. Sąd przy tym przyznał rację skarżącej, że część selektywnie zbieranych odpadów miała charakter stricte gospodarczy. Sąd nie zgodził się natomiast z forsowaną przez spółkę opinią, która w praktyce sprowadzała się do tego, iż na terenie jej nieruchomości powstają odpady zbierane nieselektywnie na poziomie 120 litrów, zaś wszystkie pozostałe, segregowane, nie miały charakteru komunalnego, gdyż były związane wyłącznie z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W ocenie Sądu, postępowanie w sprawie nie doprowadziło do przedstawienia przez spółkę rzetelnych i wiarygodnych danych pozwalających na odstąpienie od szacunkowej metody określenia ilości wytwarzanych odpadów komunalnych. Sąd nie dostrzegł podstaw do kwestionowania przyjętej metody opartej na wyliczeniu ilości litrów przypadających na 1 m2. Uwzględnione przy wyliczeniu cztery nieruchomości miały podobną powierzchnię użytkową i były wykorzystywane do prowadzenia analogicznej działalności (budynki biurowe).