Wyrok NSA z dnia 8 listopada 2023 r., sygn. III OSK 2612/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Teresa Zyglewska Sędziowie: Sędzia NSA Rafał Stasikowski Sędzia del. WSA Paweł Mierzejewski (spr.) Protokolant: Asystent sędziego Olga Libiszewska po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2023 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A.A. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 grudnia 2019 r. sygn. akt II SA/Wa 1264/19 w sprawie ze skargi A.A. na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych z dnia 18 kwietnia 2019 r. nr ZSPU.440.623.2018.MI.I.36656 w przedmiocie odmowy uwzględnienia wniosku oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 13 grudnia 2019 r., sygn. akt II SA/Wa 1264/19, oddalił skargę A.A. (dalej: skarżący) na decyzję Prezesa Urzędu Ochrony Danych Osobowych (dalej: Prezes UODO) z dnia 18 kwietnia 2019 r. nr ZSPU.440.623.2018.MI.36656 w przedmiocie odmowy uwzględnienia wniosku.

Wyrok ten zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy.

Skarżący dniu 24 października 2018 r. skierował do UODO skargę na przetwarzanie jego danych osobowych przez Dyrektora Generalnego Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa w Warszawie oraz Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi w której podał, że skarga dotyczy:

1. bezprawnego przekazania jego danych osobowych Krajowemu Ośrodkowi Wsparcia Rolnictwa przez Pełnomocnika do spraw powołania Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa;

2. doprowadzenia do bezprawnego przetwarzania jego danych osobowych przez Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa;

3. odmowy przez Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi udzielenia mu informacji na temat przetwarzania jego danych osobowych.

Prezes UODO zaskarżoną na wstępie decyzją wydaną na podstawie art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 2096 ze zm.), dalej: "k.p.a.", oraz art. 57 ust. 1 lit. a) i f) i art. 6 ust. 1 lit. c) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (Dz. U. UE L 119 z 4.05.2016 str. 1 oraz Dz. Urz. UE L 127 z 23.052018 str. 2), dalej: "RODO", odmówił uwzględnienia wniosku.

W uzasadnieniu wydanej decyzji organ wskazał, że w ustalonym stanie faktycznym nie potwierdził się zarzut skarżącego dotyczący bezprawnego przekazania jego danych KOWR przez Pełnomocnika ds. utworzenia KOWR, albowiem w art. 49 ust. 1 ustawy z dnia 10 lutego 2017 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Ośrodku Wsparcia Rolnictwa (Dz. U. z 2017 r. poz. 624 ze zm.), dalej: "ustawa wprowadzająca", ustawodawca nałożył na Ministra właściwego do spraw rozwoju wsi, w drodze zarządzenia, obowiązek powołania w terminie 3 dni od dnia wejścia w życie tego przepisu Pełnomocnika do spraw utworzenia KOWR, określając zakres jego zadań oraz sposób i środki niezbędne do ich realizacji. Jak wskazano z art. 49 ust. 2 ustawy wprowadzającej wynika, że celem działania Pełnomocnika było zorganizowanie KOWR, w tym m. in. podejmowanie czynności związanych z uregulowaniem stosunków pracy z pracownikami ANR i ARR, ale również mógł on zażądać od Prezesa ANR, Prezesa ARR i Prezesa ARiMR informacji i dokumentów niezbędnych do realizacji zadań pełnomocnika (ust. 3). Zgodnie z art. 51 ust. 1 ustawy wprowadzającej, Prezes ARR oraz Prezes ANR w terminie 7 dni od dnia wejścia w życie tego przepisu mieli obowiązek przekazać Pełnomocnikowi imienne wykazy pracowników wraz z podaniem stanowisk pracy poszczególnych pracowników, warunków zatrudnienia oraz posiadanych kwalifikacji i stażu pracy, według stanu na dzień przekazania. Pełnomocnik w terminie do dnia 31 maja 2017 r. na podstawie otrzymanej dokumentacji miał przedłożyć propozycje zatrudnienia w KOWR, również pracownikom ARR i ANR (ust. 3). W przypadku braku takich propozycji, zgodnie z ust. 7, stosunek pracy pracowników ANR i ARR wygasa z dniem 31 maja 2017 r. Skarżący do końca sierpnia 2017 r. był pracownikiem Biura Prezesa ANR, a zatem brak jest podstaw do stwierdzenia, iż Pełnomocnik KOWR bezprawnie uzyskał jego dane osobowe, bowiem działał w ramach przesłanki określonej w art. 6 ust. 1 lit c) RODO. Zgodnie z art. 46 ust. 1 i 2 ustawy wprowadzającej, KOWR z dniem 1 września 2017 r. z mocy prawa wstąpił w ogół praw i obowiązków znoszonych ANR oraz ARR. Pomimo tego, że skarżący w tym dniu nie był pracownikiem KOWR, uznać należy, iż miał on status pracownika nieistniejącej już ANR. Zgodnie z art. 46 ust. 2 ustawy wprowadzającej, KOWR stał się stroną umów i porozumień, których uprzednio były ANR i ARR i to na KOWR przeszły prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa, decyzji, postanowień i innych aktów administracyjnych. KOWR stał się administratorem danych osobowych skarżącego ze wszystkim wynikającym z tego obowiązkami. Na gruncie obowiązujących w niniejszej sprawie przepisów obowiązek informacyjny został nałożony na administratora danych osobowych, czyli Dyrektora Generalnego KOWR, co wynika wprost z art. 52 ust. 3 ustawy wprowadzającej. Korespondencja pomiędzy skarżącym, a Ministrem Rolnictwa miała miejsce w okresie od dnia 20 czerwca 2018 r. do dnia 28 września 2018 r., czyli w okresie kiedy to KOWR był administratorem danych osobowych skarżącego. Zatem brak jest podstaw do stwierdzenia, iż Minister Rolnictwa miał obowiązek udzielenia informacji w zakresie przetwarzania danych osobowych skarżącego.