Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 20 marca 2024 r., sygn. II SA/Gd 1105/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Sędziowie: Sędzia NSA Elżbieta Rischka Asesor WSA Justyna Dudek-Sienkiewicz (spr.) po rozpoznaniu w Gdańsku na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 20 marca 2024 r. sprawy ze skargi A. O. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 25 października 2023 r. nr SKO.421.810.2023 w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Skarga A. O. (dalej: strona, skarżąca) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 25 października 2023 r. nr SKO.421.810.2023, wniesiona została w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych sprawy:

Wnioskiem złożonym w dniu 1 sierpnia 2023 r. skarżąca wystąpiła o przyznanie jej świadczenia pielęgnacyjnego w związku ze sprawowaniem opieki nad niepełnosprawnym w stopniu znacznym bratem M. B.

Organ ustalił, że skarżąca legitymowała się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności wydanym do dnia 31 lipca 2023 r. i pobierała rentę z tytułu częściowej niezdolności do pracy, której wypłata została wstrzymana z dniem 1 sierpnia 2023 r. na wniosek skarżącej. Następnie, wskazując na ustalenia wywiadu środowiskowego przeprowadzonego w dniu 10 sierpnia 2023 r., organ I instancji uznał, że skarżąca nie spełnia przesłanki przyznania świadczenia pielęgnacyjnego wynikającej z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (tekst jednolity Dz.U. 2022r., poz. 615), zwanej dalej ustawą lub u.ś.r., bowiem brat skarżącej nie wymaga całodobowej opieki.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Słupsku, po rozpatrzeniu odwołania skarżącej, decyzją z dnia 25 października 2023 r. utrzymało w mocy decyzję organu pierwszej instancji, podzielając stanowisko, że w sprawie nie zostały spełnione przesłanki z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy. Przepis ten przewiduje, że świadczenie pielęgnacyjne może zostać przyznane, o ile w przypadku wnioskującej o przyznanie świadczenia strony zaszła konieczność rezygnacji z zatrudnienia albo niemożność podjęcia zatrudnienia w związku z opieką nad osobą niepełnosprawną.

Kolegium wskazało na ustalenia faktyczne, z których wynika, że M. B. ma 46 lat. Jego rodzice nie żyją. Mieszka wraz z ojczymem. Zajmuje jeden pokój w czteropokojowym mieszkaniu. Posiada orzeczenie lekarza orzecznika ZUS z 2 grudnia 2019 r. o trwałej niezdolności do samodzielnej egzystencji. Z kolei z orzeczenia Komisji Lekarskiej ds. Inwalidztwa i Zatrudnienia w Słupsku z dnia 13 sierpnia 1993 r. wynika, że niepełnosprawność M. B. istnieje od dzieciństwa. M. B. jest częściowo ubezwłasnowolniony. Jego kuratorem jest siostra, A. O. M. B. choruje na dziecięce porażenie mózgowe, zwyrodnienie barwnikowe siatkówki obu oczu, zaćmę, astygmatyzm. Po mieszkaniu porusza się samodzielnie. Potrafi korzystać z laptopa i telefonu. Samodzielnie spożywa posiłki, sam się rozbiera i ubiera. Sam korzysta z toalety i wykonuje wszystkie czynności higieniczne. Od 20 lat uczestniczy w Warsztatach Terapii Zajęciowej przy ul. [...] w S.. Codziennie jest tam dowożony samochodem WTZ. Na zajęciach przebywa w godzinach 8:30 do 13:00. Po skończonych zajęciach jest odwożony do domu. M. B. samodzielnie porusza się po mieszkaniu, poza nim wymaga pomocy.