Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 15 lutego 2024 r., sygn. III SAB/Gd 259/23

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Hyla Sędziowie: Sędzia WSA Alina Dominiak Asesor WSA Adam Osik (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 15 lutego 2024 r. sprawy ze skargi D. K. na bezczynność Komendanta Morskiego Oddziału Straży Granicznej w Gdańsku w przedmiocie rozpatrzenia wniosku o przydział lokalu mieszkalnego oddala skargę.

Uzasadnienie

D. K. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na bezczynność Komendanta Morskiego Oddziału Straży Granicznej w Gdańsku w sprawie nie rozpatrzenia wniosku o przydzielenie lokalu mieszkalnego, zarzucając organowi naruszenie art. 35 § 1 w zw. z art. 35 § 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity: Dz. U. z 2021 r., poz. 735 ze zm.) – dalej jako: "k.p.a." poprzez niewłaściwe zastosowanie sprowadzające się do niezałatwienia sprawy w ustawowym terminie 2 miesięcy.

Podnosząc powyższe zarzuty, skarżący wniósł o:

1. zobowiązanie organu do rozpatrzenia wniosku skarżącego o przydzielenie lokalu mieszkalnego zgodnie z art. 29 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Straży Marszałkowskiej, Służby Ochrony Państwa, Państwowej Straży Pożarnej, Służby Celno-Skarbowej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (tekst jednolity: Dz. U. z 2023 r., poz. 1280) – dalej jako: "ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy", w przypadku braku w zasobach MSWiA lokalów mieszkalnych przyznanie na zasadzie art. 30 powyższej ustawy pomocy finansowej w terminie 30 dni od otrzymania odpisu wyroku wraz ze stwierdzeniem jego prawomocności,

2. stwierdzenie, że bezczynność organu nastąpiła z rażącym naruszeniem prawa,

3. zasądzenie od organu na rzecz skarżącego sumy pieniężnej w wysokości 31,730 zł, co stanowi maksymalną możliwą sumę pieniężną, z uwagi na fakt rażącego naruszenia prawa w sposób wręcz absurdalny,

4. zasądzenie od organu na rzecz skarżącego wszelkich kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego wg norm przepisanych.