Postanowienie SN z dnia 12 marca 2024 r., sygn. III USK 114/23

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Renata Żywicka

w sprawie z odwołania S. J.
‎od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych
‎o wysokość emerytury policyjnej,
‎na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 12 marca 2024 r.,
‎na skutek skargi kasacyjnej odwołującego się od wyroku Sądu Apelacyjnego w Poznaniu
‎z dnia 23 września 2022 r., sygn. akt III AUa 1039/21,

odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.

UZASADNIENIE

Sąd Apelacyjny w Poznaniu wyrokiem z dnia 23 września 2022 r. oddalił apelację S. J. od wyroku Sądu Okręgowego w Koninie z dnia 27 lipca 2021 r. oddalającego wniesione przez niego odwołanie od decyzji Dyrektora Zakładu Emerytalno-Rentowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie z dnia 26 lipca 2017 r., wydanej po otrzymanej z IPN informacji
‎z 3 kwietnia 2017 r., ponownie ustalającej wysokości emerytury i renty inwalidzkiej ubezpieczonego od 1 października 2017 r. W decyzji dotyczącej emerytury wskazano, że podstawę wymiaru świadczenia stanowi kwota 6.609,89 zł, wysokość emerytury wynosi 67,92% podstawy wymiaru, co stanowi kwotę 4.489,42 zł. Dalej organ rentowy wskazał, że ustalona wysokość emerytury jest wyższa od kwoty 2.069,02 zł, tj. przeciętnej emerytury ogłoszonej przez Prezesa ZUS, wobec tego wysokość emerytury wnioskodawcy zostaje ograniczona do kwoty 2.069,02 zł.

Podstawę wydania decyzji stanowił art. 15c w zw. z art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biuro Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (aktualnie jednolity tekst: Dz.U. z 2023 r., poz. 1280 ze zm., dalej jako: „ustawa o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy” lub „ustawa zaopatrzeniowa”) w brzmieniu nadanym przez art. 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. z 2016 r., poz. 2270 dalej jako: „ustawa nowelizacyjna”).

Od powyższego wyroku skargę kasacyjną wywiódł odwołujący się, zaskarżając wyrok Sądu Apelacyjnego w całości. W podstawach skargi podniósł zarzut naruszenia przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie art. 15c oraz art. 13 ust. 1 lit. c w związku z art. 13b ustawy zaopatrzeniowej z uwagi na niezgodność z Konstytucją RP oraz naruszenie prawa procesowego, które miało wpływ na wynik sprawy - art. 233 § 1 k.p.c. i art. 328 k.p.c. przez niedokonanie wszechstronnej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego i przyjęcie, iż służba odwołującego była pełniona na rzecz państwa totalitarnego.