Wyrok NSA z dnia 17 stycznia 2024 r., sygn. I GSK 411/23

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Wegner Sędzia NSA Piotr Pietrasz (spr.) Sędzia del. NSA Jacek Surmacz po rozpoznaniu w dniu 17 stycznia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej I. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 28 grudnia 2022 r. sygn. akt I SA/Ke 598/22 w sprawie ze skargi I. N. na decyzję Dyrektora Świętokrzyskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Kielcach z dnia 2 września 2022 r. nr 9013-2022-001838 w przedmiocie przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Biura Powiatowego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Kielcach z dnia 31 maja 2022 r., nr 0238-2022-009240; 3. zasądza od Dyrektora Świętokrzyskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w Kielcach na rzecz I. N. kwotę 1120 (tysiąc sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 28 grudnia 2022 r., sygn. akt I SA/Ke 598/22 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2022 r., poz. 329, dalej: "p.p.s.a.") oddalił skargę I. N. na decyzję Dyrektora Świętokrzyskiego Oddziału Regionalnego Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa w - Kielcach z 2 września 2022 r. w przedmiocie odmowy przyznania płatności w ramach systemów wsparcia bezpośredniego.

W motywach tego orzeczenia Sąd pierwszej instancji wyjaśnił, że skarżąca wraz z mężem podjęła czynności prawne i faktyczne zmierzające do osiągnięcia skutków zakazanych przez prawo, to jest stworzenia sztucznych warunków w celu uzyskania wyższych płatności rolnych niż te, które uzyskaliby występując w obrocie samodzielnie. Zawiązali bowiem w 2010 r. trzy spółki jawne: N.1 [...] spółka jawna, N.2 [...] spółka jawna i N.3 [...] spółka jawna, pozostając ich jedynymi udziałowcami. Siedziby tych spółek mieściły się w miejscu zamieszkania małżonków, a spółki te nie prowadziły żadnej innej działalności poza pozyskiwaniem płatności zalesieniowych oraz płatności w ramach wsparcia bezpośredniego i transferowaniem ich do majątku małżonków. Sąd przyjął, że organy zasadnie uznały spółki te za podmioty fikcyjne, które pomimo prawnego podziału gospodarstwa małżonków, nie objęły w rzeczywistości wydzielonych im działek w posiadanie i nie były samodzielnymi rolnikami.