Wyłączenie nadużycia prawa do odliczenia VAT w przypadku karuzeli podatkowej - Wyrok NSA z dnia 12 stycznia 2024 r., sygn. I FSK 2282/19

Uczestnictwo podatnika w oszustwie podatkowym typu karuzela podatkowa nie może być traktowane jako nadużycie prawa do odliczenia podatku VAT w rozumieniu art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Hieronim Sęk, Sędzia NSA Sylwester Golec (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Adam Nita, Protokolant Karolina Latarska, po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2024 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 24 lipca 2019 r. sygn. akt I SA/Gd 278/19 w sprawie ze skargi P. Z. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 5 grudnia 2018 r. nr 2201-IOV-1.4103.154-160.2018/10/08 w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od czerwca do grudnia 2013 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok 2) uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 5 grudnia 2018 r. nr 2201-IOV-1.4103.154-160.2018/10/08 3) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku na rzecz P. Z. kwotę 25.200 (słownie: dwadzieścia pięć tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania za obie instancje. NSA/wyr. 1 - wyrok

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji i przedstawiony przez ten sąd tok postępowania przed organami podatkowymi.

1.1. Wyrokiem z dnia 24 lipca 2019 r., sygn. akt I SA/Gd 278/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę P. Z. (powoływany dalej jako: skarżący lub podatnik) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku z dnia 5 grudnia 2018 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (podatek VAT) za poszczególne miesiące od czerwca do grudnia 2013 r. (wyrok z uzasadnieniem dostępny jest w bazie CBOSA na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl).

1.2. Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego w G. decyzją z 8 czerwca 2018 r. określił skarżącemu kwoty zobowiązań w podatku od towarów i usług za miesiące: czerwiec, sierpień, wrzesień, październik, listopad, grudzień 2013 r. i kwotę nadwyżki podatku naliczonego do przeniesienia na następny miesiąc za lipiec 2013 r. Po rozpoznaniu odwołania od tej decyzji, Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku decyzją z dnia 5 grudnia 2018 r. uchylił decyzję organu pierwszej instancji w części, w ten sposób, że obniżył podatek należny wykazany w deklaracjach VAT-7 za miesiące czerwiec oraz sierpień, wrzesień, październik i grudzień 2013 r. i w rezultacie tego określił skarżącemu w podatku od towarów i usług za miesiące: od czerwca do grudnia 2013 r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy oraz określił obowiązek zapłaty podatku VAT za czerwiec oraz sierpień, wrzesień, październik i grudzień 2013 r.; w pozostałym zakresie utrzymał w mocy ww. decyzję organu pierwszej instancji. Organ drugiej instancji uznał za prawidłowe stanowisko organu pierwszej instancji zawarte w ww. decyzji z dnia 8 czerwca 2018 r., według którego stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 4 lit c) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 nr 177 poz. 1054 ze zm.) powoływanej dalej jako ustawa o VAT, skarżący nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach VAT, w których jako wystawcy widnieją podmioty: R. Sp. z o.o., E. Sp. z o.o., C. Sp. z o.o., P. s.c. Zdaniem organu faktury te, w których wykazane zostały dostawy telefonów, stwierdzały czynności stanowiące element oszustwa podatkowego zwanego "karuzelą podatkową". W ramach tego oszustwa podmioty występujące na wcześniejszych niż skarżący etapach obrotu dokonały transakcji, których przedmiotem były telefony komórkowe, od których nie został rozliczony podatek VAT, wykazany przy tych transakcjach. Zdaniem organu z ustalonych w toku postępowania podatkowego okoliczności faktycznych wynika, że skarżący był świadomym uczestnikiem oszustwa podatkowego. Pomimo tego, że w sprawie nie zakwestionowano dostaw do skarżącego telefonów komórkowych, to transakcje te z uwagi na to, że miały na celu realizacje oszustwa podatkowego popełnionego przez inne niż skarżący podmioty, stanowiły czynności, które miały pozorować prawdziwą działalność gospodarczą. Z uwagi na tę okoliczności, organ odwoławczy stwierdził również, że wykazane przez podatnika dostawy telefonów, które miał on nabyć od wymienionych podmiotów nie stanowiły czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. W tej sytuacji nie powstał obowiązek podatkowy, co skutkowało obniżeniem ujętego w deklaracjach VAT-7 podatku należnego o podatek wykazany w fakturach VAT wystawionych na rzecz: F., A. Sp. z o.o., I. Sp. z o.o., P1. S.A., P2. S.A., C. Sp. z o.o., S. S.C., w których wykazano dostawy telefonów pochodzących z transakcji z ww. podmiotami. Organ odwoławczy na podstawie art. 108 ust. 1 ustawy o VAT określił obowiązek zapłaty przez skarżącego podatku należnego, który został wykazany w fakturach wystawionych przez skarżącego na rzecz ww. podmiotów.