Wyrok NSA z dnia 5 stycznia 2024 r., sygn. I OSK 1988/22

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie odmowy ustalenia odszkodowania za przejęcie nieruchomości musi uwzględniać prawidłowość postępowania administracyjnego i sądowego dotyczącego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz ocenić adekwatność gromadzenia i oceny materiału dowodowego, a w zakresie prawa materialnego - zasadność wykładni przepisów dotyczących utraty możliwości władania nieruchomością przez jej właścicieli w świetle ustalonych faktów.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Mariola Kowalska Sędziowie: sędzia NSA Elżbieta Kremer sędzia del. WSA Maria Grzymisławska-Cybulska (spr.) po rozpoznaniu w dniu 5 stycznia 2024 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej A. S. i J. Z. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 maja 2022 r. sygn. akt I SA/Wa 2447/21 w sprawie ze skargi A. S. i J. Z. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] sierpnia 2021 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia odszkodowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 12 maja 2022 r. sygn. akt I SA/Wa 2447/21 oddalił skargę A. S. i J. Z. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia 11 sierpnia 2021 r. nr 2332/2021 w przedmiocie odmowy ustalenia odszkodowania.

Skargę kasacyjną od opisanego wyroku wywiodły A. S. i J. Z. na podstawie art. 173 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U z 2022 r. poz. 329 - dalej p.p.s.a.) zaskarżając ten wyrok w całości.

I. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono na podstawie art. 174 pkt 1 p.p.s.a. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 215 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2021 r., poz. 1899 - dalej u.g.n.) poprzez jego nieprawidłową wykładnię i przyjęcie, że faktyczna możliwość władania nieruchomością po dniu 5 kwietnia 1958 r. musiała dotyczyć całej działki, nawet w sytuacji, gdy jedynie jej niewielka część została przejęta pod inwestycje, a pozostała część nie była przedmiotem żadnych inwestycji.