Wyrok NSA z dnia 5 grudnia 2023 r., sygn. II OSK 1607/22

Dnia 5 grudnia 2023 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz po rozpoznaniu w dniu 5 grudnia 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 lutego 2022 r., sygn. akt VII SA/Wa 2094/21 w sprawie ze skarg Gminy O. oraz A. D. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 13 sierpnia 2021 r. znak: DOA.7110.80.2021.JWO w przedmiocie stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 22 lutego 2022 r., sygn. akt VII SA/Wa 2094/21 (sprostowany postanowieniem z 13 kwietnia 2022 r.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargi Gminy O. oraz A. D. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 13 sierpnia 2021 r., znak: DOA.7110.80.2021.JWO, którą utrzymano w mocy decyzję Wojewody Warmińsko-Mazurskiego z dnia 15 lutego 2021 r., znak: WIN-II.7840.4.111.2020, o odmowie stwierdzenia nieważności decyzji Starosty Oleckiego z dnia 19 kwietnia 2011 r., nr 92, zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej A. D. pozwolenia na budowę budynku przedszkola o powierzchni zabudowy – 437,70 m2, powierzchni użytkowej – 615,52 m2 oraz kubaturze – 2953,66 m3 (kategoria obiektu budowlanego – IX) w O., ul. [...] na dz. o nr [...].

Sąd wskazał na istotę postępowania nieważnościowego prowadzonego na podstawie art. 156 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. – Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2021 r. poz. 735 ze zm.), zwanej dalej "K.p.a.", w tym przesłankę "rażącego naruszenia prawa", o jakiej mowa w art. 156 § 1 pkt 2 K.p.a. Mając to na względzie Sąd stwierdził, że organy nieważnościowe prawidłowo uznały, iż nie istniały podstawy do stwierdzenia nieważności ww. decyzji o pozwoleniu na budowę z uwagi na fakt, iż ww. budynek przedszkola wykracza poza nieprzekraczalną linię zabudowy wyznaczoną na rysunku obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (§ 26 pkt 2 i 5 uchwały Rady Miejskiej w O. z dnia 23 czerwca 2005 r., nr XXXV/266/05, w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenów w północnej części miasta O. w obrębie geodezyjnym O. 2; Dz. Urz. Woj. Warm.-Maz. z 2005 r. Nr 102 poz. 1373 – wymóg 15 m od krawędzi jezdni; a zaprojektowano budynek przedszkola w odległości od ok. 12 m do 41 m i od 13 m do 17 m od krawędzi jezdni). Uchybienia tego nie można zakwalifikować jako rażące, ze względu na stosunkowo nieznaczne przekroczenie linii zabudowy w powiązaniu z innymi okolicznościami sprawy i okresem od jakiego budynek przedszkola został wybudowany, a samo przedszkole zaczęło funkcjonować. Tym samym nie można zarzucić, iż ww. decyzja o pozwoleniu na budowę rażąco naruszyła art. 35 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm.), zwanej dalej "P.b.". "Rażące naruszenie prawa" stanowi kwalifikowaną formę "naruszenia prawa". Utożsamianie tego pojęcia z każdym "naruszeniem prawa" nie jest słuszne (por. wyroki NSA: z 13 grudnia 1988 r., II SA 981/88, opubl. ONSA 1988/2/96; z 21 października 1992 r., V SA 86/92, opubl. ONSA 1993, z. 1, poz. 23).