Wyrok NSA z dnia 9 lutego 2024 r., sygn. III OSK 3230/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Teresa Zyglewska Sędziowie sędzia NSA Wojciech Jakimowicz sędzia del. WSA Beata Jezielska (spr.) protokolant asystent sędziego Olga Libiszewska po rozpoznaniu w dniu 9 lutego 2024 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J.S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 maja 2020 r. sygn. akt IV SA/Wa 813/20 w sprawie ze skargi J.S. na postanowienie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia 31 stycznia 2020 r. nr DKGO-420.0-49-4/19/js w przedmiocie zagospodarowania odpadu 1. uchyla zaskarżony wyrok 2. uchyla zaskarżone postanowienie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z 31 stycznia 2020 r. oraz poprzedzające je postanowienie tego organu z 14 października 2019 r. 3. zasądza od Głównego Inspektora Ochrony Środowiska na rzecz J.S. kwotę 1140 (tysiąc sto czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 27 maja 2020 r. (sygn. akt IV SA/Wa 813/20) Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi J.S. na postanowienie Głównego Inspektora Ochrony Środowiska (dalej jako: GIOŚ) z 31 stycznia 2020 r. w przedmiocie zagospodarowania odpadu, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm., dalej jako: p.p.s.a.), oddalił skargę.

W uzasadnieniu wyroku podano, że w następstwie ujawnienia w toku postępowania w sprawie rejestracji pojazdu marki [...] nielegalnego międzynarodowego przemieszczania odpadu, Starosta Powiatu [...] zawiadomił GIOŚ o nielegalnym międzynarodowym przemieszczaniu odpadu.

Zaskarżonym postanowieniem z 31 stycznia 2020 r. GIOŚ utrzymał w mocy własne postanowienie z 14 października 2019 r., wydane na podstawie art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 czerwca 2007 r. o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów (Dz.U. z 2019 r., poz. 1162, dalej jako: u.m.p.o.) w zw. z art. 24 ust. 3 lit a rozporządzenia (WE) nr 1013/2006 Parlamentu Europejskiego 1 Rady z dnia 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów (Dz.Urz. WE L 190 z 12.07.2006 ze zm.) oraz art. 18 ustawy z dnia 20 stycznia 2005 r. o recyklingu pojazdów wycofanych z eksploatacji (Dz.U. z 2019 r., poz. 1610 ze zm., dalej jako: u.r.p.), zobowiązujące skarżącego do zagospodarowania odpadu o kodzie 16 01 04 * w postaci pojazdu marki [...] o numerze identyfikacyjnym nadwozia [...] przez przedsiębiorcę prowadzącego stację demontażu pojazdów, posiadającego decyzję właściwego organu w zakresie gospodarki odpadami, wymaganej w związku z prowadzeniem stacji demontażu pojazdów oraz określające termin realizacji działań na nie dłuższy niż 30 dni od daty doręczenia postanowienia. W uzasadnieniu podano, że sprowadzony pojazd, w momencie zgłoszenia do odprawy celnej był uszkodzony i wymagał przeprowadzenia napraw w warunkach warsztatu samochodowego, co potwierdza kopia opinii technicznej pojazdu z 4 lutego 2019 r., sporządzona przez rzeczoznawcę oraz fotografie. Wskazano, że w przedłożonym świadectwie własności pojazdu Certificate of Salvage for a Vehicle ("Świadectwa Własności Pojazdu z Odzysku") znajduje się adnotacja: "Nie wystawiać rejestracji", a zatem właściwe władze Stanu [...] w USA wydały dokument, na podstawie którego nie jest możliwa rejestracja pojazdu dla auta powypadkowego i wymagane było uzyskanie statusu pojazdu zrekonstruowanego, którym skarżący w momencie przemieszczania pojazdu na terytorium Polski nie dysponował. Organ stwierdził zatem, że tymczasowa przeszkoda prawna, uniemożliwiająca zarejestrowania pojazdu, stała się trwałą przeszkodą prawną, gdyż niemożliwe stało się uzyskanie certyfikatu własności pojazdu "zrekonstruowanego", co wykluczało użytkowanie pojazdu zgodnie ze swoim pierwotnym przeznaczeniem, jak i prawną możliwość jego ponownego dopuszczenia do ruchu drogowego na podstawie przepisów ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym. Wprawdzie został wystawiony dokument Certificate of Salvage for a Vehicle z zapisem "reconstructed", ale miało to miejsce po dacie sprowadzenia pojazdu na terytorium Polski, a ponadto dokument ten został wydany na rzecz sprzedawcy pojazdu, który na dzień jego wydania nie był już jego właścicielem. Podniesiono, że w swoim oświadczeniu sprzedawca pojazdu podał, że pojazd nie był odpadem na terenie USA, nie był przeznaczony na części i mógł być dopuszczony do ruch, a sprzedający nie miał woli pozbycia się go jako odpadu, ale w ocenie organu nie eliminuje to statusu pojazdu w momencie przemieszczenia z terenu USA na terytorium Polski, gdyż w dacie tej brak było dokumentu umożliwiającego jego rejestrację. W ocenie organu, nastąpiło "pozbycie się" pojazdu przez jego poprzedniego posiadacza. Podano, że przedmiotowy pojazd posiadał silnik, płyny eksploatacyjne oraz inne niebezpieczne elementy, nadające mu właściwości odpadu niebezpiecznego, dlatego pojazd należało zakwalifikować do odpadów niebezpiecznych, a jego przywóz do Polski wymagał zastosowania procedury uprzedniego pisemnego zgłoszenia i zgody. W związku z tym spełniła się przesłanka do zastosowania art. 25 ust. 1 pkt 2 u.m.p.o.