Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2023 r., sygn. I FSK 1396/23

Uczestnictwo podatnika w łańcuchu transakcji handlowych, które faktycznie nie miały miejsca i zostały przeprowadzone w celu wyłudzenia podatku VAT, nie uprawnia do odliczenia podatku naliczonego, gdyż takie działania stanowią element oszustwa podatkowego, a nie rzeczywistą działalność gospodarczą. Sąd bierze pod uwagę całość okoliczności sprawy, w tym sposób działania podatnika, jego wiedzę o charakterze prowadzonych transakcji i ewidentne anomalie w dokumentacji podatkowej, które wskazują na udział w nielegalnym procederze.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sylwester Golec (sprawozdawca), Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski, Sędzia del. WSA Elżbieta Olechniewicz, Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 26 kwietnia 2023 r., sygn. akt I SA/Lu 187/23 w sprawie ze skargi J. G. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 28 grudnia 2017 r., nr 0601-IOV-1.4103.242.2017.10 w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. G. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie kwotę 1800 (słownie: tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu pierwszej instancji.

1.1. Wyrokiem z dnia 26 kwietnia 2023 r. sygn. akt I SA/Lu 187/23 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę J. G. (powoływany dalej jako: skarżący lub podatnik) na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Lublinie z dnia 28 grudnia 2017 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług (podatek VAT) za wrzesień 2013 r. (wyrok z uzasadnieniem dostępny jest w bazie CBOSA na stronie orzeczenia.nsa.gov.pl).

1.2. Decyzją z dnia 26 lipca 2017 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Białej Podlaskiej określił skarżącemu za wrzesień 2013 r. kwotę zwrotu różnicy podatku w podatku VAT w wysokości 417,00 zł. Organ na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2022 r., poz. 931 ze zm.) powoływanej dalej jako ustawa o VAT uznał, że skarżący nie miał prawa do pomniejszenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury VAT wystawionej dnia 11 września 2013 r. przez P.H.U. H. dokumentującej zakup 60 szt. iPhone 5 o wartość netto 109.500 zł oraz z trzech faktur wystawionych przez P.H.U. I.: z dnia 25 września 2013 r. dokumentującej zakup 20 szt. iPhone 5 o wartość netto 34.780 zł, z dnia 26 września 2013 r., dokumentującej zakup 20 szt. iPhone 5 o wartość netto 34.780 zł i z dnia 27 września 2013 r., dokumentującej zakup 20 szt. iPhone 5 o wartość netto 34.780 zł. Powyższe faktury, zdaniem organu nie dokumentują rzeczywistych transakcji gospodarczych, stwierdzają bowiem czynności, które nie zostały dokonane i wykazywane były jedynie w celu wyłudzenia podatku VAT. Skarżący świadomie brał udział w oszustwie podatkowym, w którym pełnił rolę podmiotu, który miał w deklaracji VAT wykazywać fikcyjne zakupy telefonów a następnie uzyskać zwrot podatku wykazanego przy tych transakcjach poprzez zadeklarowanie w deklaracji VAT sprzedaży tych telefonów ze stawką 0% w ramach transakcji objętych systemem Tax Free, które w rzeczywistości nie miały miejsca.

W wyniku rozpatrzenia odwołania skarżącego Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Lublinie decyzją z dnia 28 grudnia 2017 r. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Białej Podlaskiej.