Wyrok WSA w Łodzi z dnia 19 września 2023 r., sygn. III SAB/Łd 116/23

Cudzoziemcy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Monika Krzyżaniak Sędziowie Sędzia WSA Joanna Wyporska-Frankiewicz Asesor WSA Anna Dębowska (spr.) po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 19 września 2023 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M. I. na przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Łódzkiego w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy 1. stwierdza, że Wojewoda Łódzki dopuścił się przewlekłego prowadzenia postępowania w załatwieniu wniosku skarżącego M. I. o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy; 2. stwierdza, że przewlekłe prowadzenie postępowania przez Wojewodę Łódzkiego nie miało miejsca z rażącym naruszeniem prawa; 3. oddala skargę w pozostałym zakresie; 4. zasądza od Wojewody Łódzkiego na rzecz skarżącego M.I. kwotę 100,- (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

12 czerwca 2023 r. do Wojewody Łódzkiego wpłynęła skarga M.I. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi na przewlekłe prowadzenie postępowania.

Skarżący wniósł o uznanie skargi jako niebyłej (tj. cofa skargę) w razie załatwienia sprawy zgodnie z żądaniem (tj. decyzją pozytywną ważną przez okres 3 lat) przez Wojewodę Łódzkiego w ciągu 30 dni od daty doręczenia skargi, a w razie niezałatwienia sprawy przez Wojewodę Łódzkiego we wskazanym terminie stwierdzenie, że Wojewoda Łódzki prowadził postępowanie w sposób przewlekły, zobowiązanie Wojewody Łódzkiego do rozpoznania sprawy w terminie 30 dni od dnia otrzymania przez organ wyroku sądu wraz z aktami sprawy, przyznanie na rzecz skarżącego sumy pieniężnej w wysokości połowy kwoty określonej w art. 154 § 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r., poz. 1634 ze zm.), powoływanej dalej jako "p.p.s.a.", i zasądzenie od strony przeciwnej kosztów postępowania.

W uzasadnieniu skarżący podniósł, że złożył wniosek na pobyt czasowy 5 maja 2023 r. Załączone do wniosku dokumenty były wystarczające, zgodnie z obecną praktyką organu, do załatwienia sprawy. Skarżący oczekiwał na bezzwłoczne wyznaczenie terminie terminu na uzupełnienie braków formalnych wniosku. Do dnia napisania niniejszej skargi organ "nie odezwał się" do skarżącego. 7 czerwca 2023 r. skarżący złożył ponaglenie. Zdaniem skarżącego organ jedynie rejestrując jej wniosek oraz pismo pełnomocnika nie przyczynia się do załatwienia sprawy, a zatem dopuścił się przewlekłości postępowania. Sprawa skarżącego jest sprawą unijną. Zapisy art. 100d ustawy z dnia 12 marca 2022 r. o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa (tekst jedn.: Dz. U. z 2023 r., poz. 103 ze zm.), powoływanej dalej jako "ustawa z 12 marca 2022 r.", są sprzeczne z prawem wywiedzionym z art. 47 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej, powoływanej dalej jako "KPP", do rozpoznania sprawy w rozsądnym terminie. Skarżący z powodu "obstrukcji" organu poniósł i poniesie w dalszej perspektywie szkody moralne, finansowe oraz zdrowotne. Organ wzbudził w nim poczucie tymczasowości, co już odbiło się na jego zdrowiu i pewnie przez wiele miesięcy będzie miało dla niego negatywne następstwa. Skarżący zaczął obawiać się o swoją przyszłość, czyli doświadcza "lęku przed przyszłością". Lęk jest jednym z czynników powodujących stres (tzw. stresorem). Od chwili złożenia wniosku o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy (i uzyskania informacji o praktyce organu odnośnie procedowania spraw pobytowych cudzoziemców) jest narażony, z winy organu, na permanentny stres. Skarżącemu, w codziennym życiu (w różnym nasileniu), towarzyszą (nasilające się) następujące objawy: drażliwość, huśtawka nastrojów, gniew, zwiększona nerwowość, zwiększone spożycie kofeiny i alkoholu, zaburzenia snu oraz nieradzenie sobie z obowiązkami (na wszystko brakuje mu czasu). Skarżący coraz częściej zaczyna się zastanawiać, czy nie powinien skorzystać z pomocy lekarza, podejrzewając u siebie stan zbliżony do depresji. Przeżywany obecnie długotrwały stres może się odbić również w przyszłości na jego zdrowiu. Skarżący jest pracownikiem i utrzymuje się sam (a nie uchodźcą, którego RP utrzymuje). Organ utrudnił skarżącemu prowadzenie życia rodzinnego. Skarżąca posiada bliską rodzinę (babcia) w Ukrainie, której poprzez złą pracę organu, nie może odwiedzać, co godzi w jego dobra osobiste (więź rodzinną). Działania Wojewody (a w zasadzie zaniechania) utrudniają skarżącemu korzystanie z prawa do poszanowania mienia ("przysługującego" skarżącemu na podstawie art. 1 Protokołu nr 1 do Konwencji o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności). Skarżąca posiada nieruchomość (mieszkanie w mieście L., obwód [...]) w Ukrainie, z której nie może korzystać w sposób przynoszący wymierne korzyści (wynajem). Nie jest w stanie w sposób skuteczny nadzorować swojej własności, bo nie może swobodnie przekraczać granicy RP, a co za tym idzie doznaje strat finansowych. Czynności organu wykonane w sprawie mają charakter pozorny i nie prowadzą do załatwienia sprawy.