Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 31 maja 2023 r., sygn. I SA/Go 41/23

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Damian Bronowicki Sędziowie Sędzia WSA Dariusz Skupień Sędzia WSA Zbigniew Kruszewski (spr.) Protokolant Sekretarz sądowy Katarzyna Grycuk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 31 maja 2023 r. sprawy ze skargi P.M. na decyzję Naczelnika Urzędu Celno - Skarbowego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do marca 2016 roku 1. Uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego z [...] r. nr [...], w całości. 2. Zasądza od Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego na rzecz P.M. kwotę 4.620 (cztery tysiące sześćset dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżoną decyzją z dnia [...] grudnia 2022 r. nr [...] Naczelnik Urzędu Celno - Skarbowego (organ) utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] września 2021 r. określającą dla P.M. (skarżącego) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za styczeń 2016 r. w kwocie 131.489 zł oraz umarzającą postępowanie podatkowe za luty i marzec 2016 r.

Z obszernegouzasadnienia zaskarżonejdecyzji (tu zsumowanego poprzez przedstawienie jego kluczowych motywów) wynikało, że u podstaw rozstrzygnięcia legło ustalenie, że skarżącemu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury z [...] stycznia 2016 r. wystawionej przez M.S. (Przedsiębiorstwo "S" M.S.), ponieważ nie był on rzeczywistym dostawcą towarów wykazanych w fakturze (środków piorących). Podstawę prawną odmowy prawa do odliczenia podatku naliczonego stanowił art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.; dalej: u.p.t.u.). Organ ustalił, że towary sprzedane skarżącemu pochodziły od B (Belgia), a na podstawie informacji uzyskanej od władz belgijskich organ przyjął, że w 2015 i 2016 roku z dostawcą tym komunikował się skarżący, a brak było kontaktów z formalnym nabywcą i jednocześnie deklarowanym dostawcą skarżącego – M.S.. Nadto, opierając się na przekazanej przez organy belgijskie informacji o tym, że skarżący w dalszym ciągu bezpośrednio współpracuje ze wspomnianym tamtejszym sprzedawcą, organ skonstatował, że musiał to czynić również w 2016 roku. Organ uznał, że informacja belgijska jest jednym dowodem potwierdzającym fakt, iż to skarżący był rzeczywistym nabywcą (w belgijskiej hurtowni) towarów wykazanych w fakturze mającej pochodzić od M.S.. Organ podatkowy odrzucił, jako wzajemnie sprzeczne i z tej przyczyny niewiarygodne,szeroko zreferowane w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji,zeznania skarżącego, M.S., B.D. (poprzedniego dostawcy skarżącego), P.B. i T.D., którzy - jak ustalono - mieli być zaangażowani w proceder dokonywania obrotu pod nazwiskiem M.S..