Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 18 października 2016 r., sygn. IV SA/Gl 166/16

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędziowie Sędzia WSA Bożena Miliczek - Ciszewska Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz (spr.) Protokolant Monika Rał po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 października 2016 r. sprawy ze skargi H. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie dodatku mieszkaniowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...], działający z upoważnienia Prezydenta Miasta B., Kierownik Działu Czynszów Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w B. odmówił przyznania H.Ś. dodatku mieszkaniowego z uwagi na to, że powierzchnia użytkowa jej mieszkania przekroczyła powierzchnię normatywną przewidzianą dla jednoosobowego gospodarstwa domowego.

W odwołaniu od powyższej decyzji skarżąca wniosła o jej zmianę poprzez przyznanie dodatku mieszkaniowego oraz oświadczyła, że ma orzeczoną niepełnosprawność, której organ nie uwzględnił a powinien był doliczyć dodatkowo 15 m2. Ponadto dodała, iż do sierpnia przysługiwał jej dodatek mieszkaniowy, a od dnia 22 lipca 2015 r., czyli od śmierci męża mieszka sama.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. po rozpoznaniu odwołania, decyzją z dnia [...]r. nr [...], na podstawie art. 17, art. 18, art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 12 października 1994 r. o samorządowych kolegiach odwoławczych (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 79, poz. 856), art. 3, art. 5, art. 6 i art. 7 ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r o dodatkach mieszkaniowych (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 966) oraz art. 138 § 1 pkt. 1 K.p.a., utrzymało w całości w mocy decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że odmowa przyznania H.Ś. dodatku mieszkaniowego nastąpiła z uwagi na to, że powierzchnia użytkowa zajmowanego przez nią lokalu mieszkalnego przekroczyła powierzchnię normatywną o więcej niż 30%, a udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej lokalu jest większy niż 60%. Organ podkreślił, że skarżąca zamieszkuje w lokalu mieszkalnym o powierzchni użytkowej 51,92 m2 natomiast normatywna powierzchnia użytkowa przysługująca jednej osobie wynosi 35 m2, a zwiększona o 30% stanowi 45,50 m2. Ponadto dodał, że według art. 5 ust. 5 cytowanej ustawy, dodatek mieszkaniowy przysługuje, gdy powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego nie przekracza normatywnej powierzchni o więcej niż 30% albo 50% pod warunkiem, że udział powierzchni pokoi i kuchni w powierzchni użytkowej tego lokalu nie przekracza 60%. W tym zakresie organ podniósł, że w przedmiotowej sprawie udział powierzchni pokoi i kuchni (48,43 m2) w powierzchni użytkowej lokalu przekroczył 60% a zatem dodatek mieszkaniowy nie może być przyznany. Jednocześnie organ stwierdził, że art. 5 ust. 3 cytowanej ustawy przewiduje jeszcze jedną możliwość zwiększenia powierzchni normatywnej o 15 m2, ale dotyczy to wyłącznie sytuacji, gdy w lokalu mieszkalnym zamieszkuje osoba niepełnosprawna poruszająca się na wózku inwalidzkim lub wymagająca zamieszkiwania w oddzielnym pokoju. Organ wskazał, że skarżąca legitymuje się orzeczeniem o lekkim stopniu niepełnosprawności, ale nie jest osobą niepełnosprawną poruszającą się na wózku, ani też osobą niepełnosprawną, której niepełnosprawność wymaga zamieszkiwania w oddzielnym pokoju. Organ odwoławczy wskazał również, że kryteria ustawowe, od których uzależnione jest przyznanie dodatku mieszkaniowego są bezwzględnie obowiązujące i nie pozwalają na uznaniowe rozstrzygnięcie sprawy. Podniósł, że przepisy ustawy uzależniają przyznanie dodatku od spełnienia określonych w ustawie warunków, a niewystąpienie któregokolwiek z nich powoduje, że dodatek nie może być przyznany.