Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 11 lutego 2016 r., sygn. I SA/Po 2030/15

Przepisy Ordynacji podatkowej, normujące zasady zastępstwa prawnego w prawie podatkowym, nie modyfikują zasad zaliczania kosztów do kosztów uzyskania przychodów wynikających z odrębnych ustaw podatkowych. Następca prawny nie może nabyć w drodze sukcesji praw, w tym prawa do zaliczania kosztów do kosztów uzyskania przychodów, które zostały już zrealizowane przez poprzednika prawnego. Następstwo prawne w tym przypadku oznaczać będzie możliwość uwzględnienia przez następcę prawnego tych kosztów, które zostały poniesione przez poprzednika prawnego, lecz z uwagi na ich charakter zostaną zaliczone do kosztów uzyskania przychodu w dacie osiągnięcia związanego z nimi przychodu, uzyskanego już przez następcę prawnego.

Teza urzędowa

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Aleksandra Kiersnowska-Tylewicz Sędziowie Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędzia WSA Dominik Mączyński (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Ratajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 lutego 2016 r. sprawy ze skargi JWK na interpretację indywidualną Ministra Finansów działającego przez organ upoważniony Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę

Uzasadnienie

Pismem z dnia [...] marca 2015 r. J. K. (dalej zwany skarżącym lub wnioskodawcą) zwrócił się z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku o wydanie interpretacji przedstawiony opis stanu faktycznego, w którym wnioskodawca jako polski rezydent podatkowy podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Skarżący pozostaje przy tym komandytariuszem spółki komandytowej działającej pod firmą "X." sp. z o.o. sp. k. (dalej jako spółka komandytowa). Wyjaśniono, że spółka komandytowa powstała z przekształcenia spółki komandytowo-akcyjnej działającej pod firmą: "X." sp. z o.o. s.k.a. (dalej jako SKA). Wnioskodawca był przy tym akcjonariuszem SKA. Przekształcenia SKA w spółkę komandytową dokonano na podstawie uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy SKA z dnia 20 stycznia 2014 r. Wpisu przekształcenia do KRS dokonano w dniu 03 marca 2014 r. (dzień przekształcenia). Dalej skarżący wyjaśnił, że wspólnikami SKA i spółki komandytowej pozostawały te same osoby. W SKA akcjonariuszami były trzy osoby fizyczne (w tym wnioskodawca), które po przekształceniu SKA stały się komandytariuszami spółki komandytowej. Komplementariuszem w SKA jak też w spółce komandytowej pozostawała ta sama osoba prawna.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00