Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 28 kwietnia 2015 r., sygn. I SA/Wr 192/15

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Katarzyna Borońska, Sędziowie sędzia WSA Anetta Chołuj (sprawozdawca), sędzia WSA Barbara Ciołek, Protokolant Edyta Forysiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 kwietnia 2015 r. sprawy ze skargi A. S., B. S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...]grudnia 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji nieostatecznej dot. podatku dochodowego od osób fiz. za 2009 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem Dyrektor Izby Skarbowej we W. uchylił w całości postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. z dnia [...] października 2014 r. nr [...]i umorzył postępowanie w sprawie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji tego organu z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] określającej A. i B. S. (dalej: skarżący, strona) zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009 r oraz wysokość odsetek niezapłaconych w terminie płatności zaliczek.

Jak wynika z akt sprawy ww postanowieniem z dnia [...] października 2014 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w K. nadał ww decyzji nieostatecznej rygor natychmiastowej wykonalności, powołując się na przesłankę z art. 239b § 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm. - dalej O.p.) stanowiącą, że okres do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego jest krótszy niż 3 miesiące. Organ wskazał, że zgodnie z art. 70 O.p. odsetki od niezapłaconych w terminie płatności zaliczek za okres od stycznia do grudnia 2009 r. przedawniają się z dniem 31 grudnia 2014 r. natomiast termin przedawnienia zobowiązania za 2009 r. upłynie 31 grudnia 2015 r. Ponadto wskazał, że inne okoliczności sprawy uprawdopodobniają, że zobowiązanie podatkowe wynikające z decyzji nie zostanie wykonane. Zdaniem organu działania pełnomocnika skarżącego - polegające m.in. na składaniu dużej ilości wniosków dowodowych - mają na celu dążenie do przedawnienia zobowiązania podatkowego. Ponadto skarżący posiada inne nieuregulowane zaległości podatkowe w podatku od towarów i usług za 2010 r. oraz wraz z małżonką w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2010 r. Także zaległości podatkowe za rok 2007 strona nie uregulowała dobrowolnie. Dodatkowo organ wskazał, że skarżący na podstawie umowy darowizny przekazał swojemu synowi kwotę 34.000 zł, stanowiącą równowartość dochodu netto za 2013 r. uzyskanego przez niego i żonę z tytułu świadczeń emerytalnych.