Wyrok WSA w Lublinie z dnia 16 listopada 2011 r., sygn. I SA/Lu 564/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Irena Szarewicz-Iwaniuk, Sędziowie WSA Halina Chitrosz, NSA Danuta Małysz (sprawozdawca), Protokolant Referent stażysta Paulina Zając, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 16 listopada 2011 r. sprawy ze skargi A. Spółki Jawnej w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2007 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...], nr [...], po rozpatrzeniu odwołania A z siedzibą w K., Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...], nr [...], w sprawie podatku od towarów i usług za grudzień 2007r.

W uzasadnieniu powyższej decyzji podano, iż postępowanie kontrolne i kontrola podatkowa przeprowadzone w [...] w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatków stanowiących dochód budżetu państwa za 2007r. wykazało nieprawidłowości polegające na naruszeniu art.146 ust.1 pkt 2 lit.a/ ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług /Dz.U. Nr 54, poz.535 ze zm./, zwanej dalej "ustawą o VAT", przez zastosowanie stawki podatku 7 % do sprzedaży okien dokonanej bez usługi ich montażu lub zamontowanych w budynku niemieszkalnym oraz na naruszeniu art.19 ust.11 i art.20 ust.2 ustawy o VAT przez nieewidencjonowanie obrotu i nieodprowadzenie należnego podatku z tytułu zaliczek otrzymanych na poczet dostaw i usług montażowych.

W związku z tymi ustaleniami, po uchyleniu przez organ odwoławczy uprzednio wydanej decyzji organu I instancji i uzupełnieniu materiału dowodowego, wydana została przez organ kontroli skarbowej powołana wyżej decyzja z dnia [...] określająca Spółce kwotę zwrotu różnicy podatku w wysokości zł 2006,00. Wskazano w niej, iż stawkę podatku 7 %, zamiast właściwej stawki 22 %, Spółka zastosowała w odniesieniu do 4 transakcji udokumentowanych fakturami wymienionymi w uzasadnieniu decyzji, a także że nie uznano za dowód w postępowaniu rejestrów sprzedaży, odstąpiono zaś od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania z uwagi na to, że dane wynikające z rejestrów sprzedaży uzupełnione innymi dowodami /wyjaśnienia i zeznania kontrahentów, oferty sprzedaży, faktury VAT/ pozwalały na ustalenie podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.