Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 20 stycznia 2011 r., sygn. II SA/Po 771/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak Sędziowie Sędzia WSA Elwira Brychcy Sędzia WSA Jakub Zieliński (spr.) Protokolant St. sekretarz sąd. Joanna Wieczorkiewicz-Skoczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi M. K. na postanowienie Okręgowego Inspektora Pracy w P. z dnia [...] 2010 r. Nr [...] w przedmiocie nałożenia grzywny w celu przymuszenia oddala skargę /-/ J. Zieliński /-/ D. Rzyminiak-Owczarczak /-/ E. Brychcy

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] 2010 r. Inspektor Pracy działający w ramach właściwości miejscowej Okręgowego Inspektoratu Pracy w P., orzekł na podstawie art. 119 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz. U. z 2005 r. nr 229, poz. 1954 z zm. dalej u.p.e.a. ) o nałożeniu na M. K. grzywny w wysokości 10.000 zł, w celu przymuszenia wykonania obowiązku wskazanego w tytule wykonawczym nr [...] z dnia [...] 2009 r.

Zażalenie na powyższe postanowienia wniosła M. K. zarzucając naruszenie art. 15 § 1 u.p.e.a. poprzez niedoręczenie zobowiązanej upomnienia zawierającego wezwanie do wykonania obowiązku przed nałożeniem grzywny w celu przymuszenia. Ponadto zarzuciła naruszenie art. 107 § 1 i 3 k.p.a. w zw. z art. 18 u.p.e.a. polegające na zaniechaniu wyjaśnienia podstawy prawnej i niewskazaniu podstawy faktycznej wydanego postanowienia, zwłaszcza niewyjaśnienie przyczyn, dla których organ nałożył na zobowiązaną grzywnę w maksymalnej wysokości. Jej zdaniem, nałożenie grzywny w maksymalnej wysokości stanowiło także naruszenie art. 7 § 2 w związku z art. 121 u.p.e.a.