Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 29 stycznia 2004 r., sygn. I SA/Po 101/02

Dnia 29 stycznia 2004 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia del. NSA Sylwester Marciniak Sędziowie WSA Barbara Koś (spr.) as. sąd. WSA Karol Pawlicki Protokolant: staż. Inga Skwierzyńska po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2004 r. sprawy ze skargi D. i J.G. na decyzję Izby Skarbowej z dnia [...] r. Nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za rok 1997 I. uchyla zaskarżoną decyzję Izby Skarbowej II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżących kwotę 300 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Urząd Skarbowy Z. decyzją z dnia [...]r., nr [...] określił małżonkom D. i J. G. należny podatek dochodowy od osób fizycznych za 1997 r. w kwocie [...]zł, zaległość w tym podatku w kwocie [...]zł oraz odsetki za zwłokę w kwocie [...]zł.

Izba Skarbowa w Z. po rozpatrzeniu odwołania podatników decyzją z dnia [...]r., nr [...] utrzymała w mocy decyzję organu I instancji. W uzasadnieniu podano, że organ I instancji w wyniku kontroli złożonego przez podatników zeznania podatkowego PIT-31 i dokumentów źródłowych ustalił, iż od dochodu osiągniętego w 1997 r. J.G. odliczył kwotę [...]zł wydatkowaną na podstawie umowy nazwanej ,,umową renty". Zgodnie z tą umową skarżący wypłacił E. R. kwotę [...]zł w trzech ratach: [...] listopada 1997 r. - [...]zł, [...] grudnia 1997 r. - [...]zł i [...] grudnia 1997 r. - [...]zł. Umowa ta zdaniem organu podatkowego I instancji nie odpowiadała jednak warunkom przewidzianym w przepisie art. 903 k.c., regulującym umowę renty, lecz była to umowa darowizny. Umowa nie kreowała zobowiązania do określonych świadczeń okresowych, a zobowiązanie do wypłacenia kwoty [...]zł w trzech ratach płatnych w określonych terminach. Podatnik z góry określił wielkość świadczenia, które miało być spełnione. Było to w istocie świadczenie jednorazowe, podzielne, podlegające częściowemu wykonaniu. Wypłacona suma nie ma zatem charakteru trwałego ciężaru, a tym samym nie podlega odliczeniu na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wobec czego skorygowano rozliczenie podatku zawarte w zeznaniu.