Interpretacja indywidualna z dnia 27.08.2019, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.276.2019.1.AW, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0111-KDIB1-2.4010.276.2019.1.AW

Brak zobowiązania do pobrania, przez Wnioskodawcę jako płatnika, zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła) z tytułu przekazywanych Bankowi, a otrzymanych od klientów spłat wierzytelności nabytych przez Bank, w tym od spłat kapitału, prowizji i odsetek

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 lipca 2019 r. (data wpływu 4 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z 22 lipca 2019 r. (data wpływu 25 lipca 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła) z tytułu przekazywanych Bankowi, a otrzymanych od klientów spłat wierzytelności nabytych przez Bank, w tym od spłat kapitału, prowizji i odsetek jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do pobrania jako płatnik zryczałtowanego podatku dochodowego (podatku u źródła) z tytułu przekazywanych Bankowi, a otrzymanych od klientów spłat wierzytelności nabytych przez Bank, w tym od spłat kapitału, prowizji i odsetek.

Wniosek został uzupełniony pismem z 22 lipca 2019 r. (data wpływu 25 lipca 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest podmiotem posiadającym siedzibę na terytorium RP, zarejestrowanym jako czynny podatnik VAT, podlegającym opodatkowaniu od całości swoich dochodów na terytorium Polski zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036, ze zm. dalej: updop). Wnioskodawca jest instytucją pożyczkową, zarejestrowaną w rejestrze prowadzonym przez Komisję Nadzoru Finansowego (KNF). Wnioskodawca zajmuje się głównie udzielaniem kredytów konsumenckich w rozumieniu ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o kredycie konsumenckim (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 993). W celu poprawienia płynności finansowej Wnioskodawca rozważa zbycie części wierzytelności, które posiada wobec swoich klientów z tytułu kredytów konsumenckich na rzecz banku z siedzibą w Bułgarii (dalej: Bank). Przeniesienie wierzytelności na Bank będzie następować na podstawie art. 509 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r. poz. 121 ze zm.), zgodnie z którym wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wierzytelności objęte sprzedażą (cesją) będą wynikać wyłącznie z kredytów konsumenckich udzielonych uprzednio przez Wnioskodawcę. Mogą to być wierzytelności jeszcze niewymagalne lub wymagalne. W wyniku cesji Bank nabędzie wierzytelności w sposób trwały i przejmie ryzyko z nimi związane, w tym ryzyko opóźnienia w spłacie lub braku spłaty. Umowa cesji może przewidywać możliwość cesji zwrotnej jedynie w przypadku stwierdzenia, że wierzytelność w chwili cesji nie mogła być prawnie skutecznie przeniesiona lub nie istniała w ogóle (np. była wynikiem oszustwa kredytowego albo podlegała potrąceniu, o czym strony nie wiedziały) albo była przedawniona lub też w przypadku, gdy w chwili cesji dłużnik nie żył lub została ogłoszona jego upadłość, albo był on osobą ubezwłasnowolnioną, albo zachodziły zbliżone okoliczności wyłączające możliwość dochodzenia wierzytelności. Bank jest podmiotem powiązanym z Wnioskodawcą. Cena wierzytelności będzie równa godziwej cenie rynkowej z uwzględnieniem zdyskontowanej wartości przyszłych przepływów pieniężnych. Bank jest rezydentem podatkowym Bułgarii w rozumieniu polsko-bułgarskiej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku z dnia 11 kwietnia 1994 r. (Dz.U. z 1995 r. nr 137 poz. 679, dalej: Konwencja). Wnioskodawca otrzyma od Banku certyfikat rezydencji podatkowej potwierdzający jego rezydencję w Bułgarii. Bank nie prowadzi działalności w Polsce poprzez położony na terytorium Polski zakład. Wnioskodawca pozostanie pożyczkodawcą w stosunku do swoich klientów, których wierzytelność stanie się własnością Banku. Bank nabędzie prawo do wierzytelności, ale nie pozostałe prawa i obowiązki wynikające z umowy pożyczki. Wnioskodawca nadal będzie kontaktował się z klientami, przypominając im o obowiązku spłaty. Klienci-pożyczkobiorcy, co do zasady, nie będą informowani o cesji. Klienci będą dokonywać spłaty pożyczek na rachunek bankowy Wnioskodawcy, jako pożyczkodawcy. Wnioskodawca będzie obowiązany przekazać otrzymane od pożyczkobiorców spłaty do Banku, jako wierzyciela. Wnioskodawca nie będzie, co do zasady, odpowiedzialny wobec Banku za tzw. złe długi, to jest sytuacje, gdy pożyczkobiorcy nie spłacą pożyczki (cena za wierzytelności będzie uwzględniać to ryzyko). Wnioskodawca będzie przekazywać Bankowi wyłącznie spłaty, które faktycznie otrzymał od pożyczkobiorców. Wnioskodawca może jednak, na podstawie odrębnej umowy, prowadzić na zlecenie Banku czynności windykacyjne wobec pożyczkobiorców, za odrębnym wynagrodzeniem. W wyniku transakcji Wnioskodawca uzyskiwać będzie korzyść ekonomiczną w postaci zysku uzyskanego jako dodatnia różnica pomiędzy przychodem ze sprzedaży wierzytelności a wydatkami związanymi z udzieleniem pożyczki. Otrzymane wynagrodzenie Wnioskodawca będzie mógł wykorzystać do udzielenia kolejnych pożyczek. Wnioskodawca udzielając pożyczek nalicza klientom-pożyczkobiorcom prowizje za udzielenie pożyczki, także odsetki. Prowizje za udzielenie pożyczki stanowią przychód podatkowy Wnioskodawcy w momencie udzielenia pożyczki, zaś odsetki stanowią przychód podatkowy Wnioskodawcy w momencie ich zapłaty przez pożyczkobiorców. Przedmiotem cesji będzie zarówno kapitał pożyczki, naliczona prowizja za udzielenie pożyczki, jak i naliczone do dnia cesji odsetki, które nie zostały do dnia cesji spłacone przez pożyczkobiorców. Przy tym do zawarcia umowy cesji na piśmie może ze względów technicznych dojść w ciągu kilku lub najdalej kilkunastu dni po dniu ustalonym jako dzień cesji. Spłaty, które wpłyną do Wnioskodawcy po dniu cesji, nawet jeśli nastąpi to przed dniem podpisania umowy, będą traktowane jako należne Bankowi i zostaną mu przekazane.

W uzupełnieniu wniosku Spółka podała nazwę i numer NIP kontrahenta oraz informację dotyczącą wskazania kraju jurysdykcji podatkowej, który wydał numer NIP.