Wyrok Krajowej Izby Odwoławczej z dnia 2 listopada 2009 r., sygn. KIO/UZP 1485/09

1) Jedną z podstawowych zasad obowiązujących w prawie cywilnym jest zasada swobody umów określona w art. 3531 kc. Swoboda stron w określaniu stosunku zobowiązaniowego nie jest absolutna, doznaje ona ograniczenia w taki sposób, że treść lub cel umowy nie mogą być sprzeczne z właściwością stosunku, ustawą ani zasadami współżycia społecznego. Pzp wprowadza ograniczenia swobody umów, bowiem już na etapie SIWZ, zgodnie z art. 36 ust. 1 pkt 16 Pzp, Zamawiający zobowiązany jest określić istotne dla stron postanowienia, które zostaną wprowadzone do treści zawieranej umowy w sprawie zamówienia publicznego, ogólne warunki umowy albo wzór umowy, jeżeli Zamawiający wymaga od wykonawcy, aby zawarł z nim umowę na takich warunkach. Zatem to do Zamawiającego należy określenie warunków umowy. W ocenie Izby, Zamawiający ma prawo użyć dozwolonych przepisami prawa środków zabezpieczających interes Zamawiającego, bowiem opóźnienia w realizacji zamówienia, niewykonanie umowy lub jej nienależyte wykonanie mogą skutkować dla Zamawiającego poważnymi konsekwencjami.

2) W toku każdej dużej inwestycji na etapie wykonawstwa mogą ujawnić się pewne wady oraz mogą być przejmowanie roboty, które w jakimś drobnym zakresie wymagają uzupełnienia, podobne okoliczności mogą wystąpić w okresie rękojmi. Jednakże celem Zamawiającego jest jak najszybsze naprawianie tego rodzaju usterek, każdy inwestor oczekuje bowiem pełnowartościowego zrealizowania zamówienia. Nie ma powodu, dla którego Zamawiający miałby tolerować opieszałość wykonawcy w tym zakresie. Jest wiedzą powszechną, iż naprawienie tego stanu rzeczy przychodzi wykonawcom z dużą trudnością, stąd za uprawnione należy uznać działanie Zamawiającego, który chcąc zabezpieczyć się przed takimi sytuacjami, przewiduje karę umowną w wysokości, która będzie odpowiednią motywacją do terminowego realizowania prac zaległych, jak i usuwania wad.

Krajowa Izba Odwoławcza - w składzie:

Przewodniczący: Ryszard Tetzlaff