Wyrok SN z dnia 6 września 2019 r., sygn. I NO 131/19

Ochrona sądowa udzielana kandydatowi na określone stanowisko sędziowskie, dokonywana przy uwzględnieniu art. 60 Konstytucji RP, powinna obejmować kontrolę postępowania przed Radą pod względem jego zgodności z prawem, a więc musi być ograniczona do oceny zgodności z prawem zastosowanej w sprawie procedury oceny kandydatury bądź kandydatur i w efekcie przedstawienia Prezydentowi RP wniosku o powołanie lub odmowy objęcia danego kandydata takim wnioskiem.

Teza od Redakcji

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Dariusz Czajkowski (przewodniczący)

SSN Janusz Niczyporuk

SSN Marek Siwek (sprawozdawca)

w sprawie z odwołania N. Z. od uchwały Krajowej Rady Sądownictwa z dnia 8 maja 2019 r. Nr (...)/2019 w przedmiocie przedstawienia wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na stanowisku sędziego sądu rejonowego w Sądzie Rejonowym w D., ogłoszonym w Monitorze Polskim z 2018 r., poz. 467, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Kontroli Nadzwyczajnej i Spraw Publicznych w dniu 6 września 2019 r.,

oddala odwołanie.

Uzasadnienie

Krajowa Rada Sądownictwa działając na podstawie art. 3 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 maja 2011 r. o Krajowej Radzie Sądownictwa (Dz.U. z 2018 r., poz. 389 z późn. zm.; dalej: ustawa o Krajowej Radzie Sądownictwa), uchwałą nr (...)/2019 z dnia 8 maja 2019 r. w przedmiocie przedstawienia wniosku o powołanie do pełnienia urzędu na jedno stanowisko sędziego sądu rejonowego w Sądzie Rejonowym w D., przedstawiła Prezydentowi RP wniosek o powołanie M. S. oraz nie przedstawiła Prezydentowi

RP wniosku o powołanie do pełnienia wskazanego urzędu w Sądzie Rejonowym w D. N. Z. (skarżąca) oraz K. D., A. K., A. M., E. M., M. S., J. S., E. W. Obwieszczenie o wolnym stanowisku zostało ogłoszone w Monitorze Polskim z 2018 r. pod poz. 467.

W uzasadnieniu uchwały Krajowa Rada Sądownictwa wskazała, że przedstawieni kandydaci spełniali wymagania ustawowe określone przez art. 63 § 1 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 23 z późn. zm.; dalej: u.s.p). Krajowa Rada Sądownictwa podkreśliła, że podejmując uchwałę kierowała się dyspozycją art. 35 ust. 2 ustawy o Krajowej Radzie Sądownictwa i uwzględniła uzyskane przez kandydatów oceny kwalifikacji, doświadczenie zawodowe i dorobek naukowy oraz poparcie środowiska sędziowskiego. Po wszechstronnym rozważeniu całokształtu okoliczności sprawy uznała, że skarżąca oraz inni nieprzedstawieni kandydaci nie okazali się kandydatami lepszymi od wskazanego przez Radę M. S.