Wyrok SN z dnia 4 grudnia 2019 r., sygn. II PK 97/18

Możliwe jest uznanie przez Sąd, że pierwsza z trzech zawartych umów zlecenia stanowiła w istocie umowę o pracę na okres próbny, jeżeli wynikało to z uzewnętrznionych zamiarów stron i warunków jej wykonywania (art. 25 § 1 i 2 k.p.).

Biuletyn SN Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych nr 1-2/2020

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Krzysztof Staryk (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Zbigniew Korzeniowski

SSN Andrzej Wróbel

w sprawie z powództwa D. W. przeciwko K. Spółce z o.o. z siedzibą w B., R. Spółce z o.o. z siedzibą w B. o ustalenie istnienia stosunku pracy i uznanie zdarzenia za wypadek przy pracy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w dniu 4 grudnia 2019 r., skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 28 września 2017 r., sygn. akt VI Pa (...),

uchyla zaskarżony wyrok w punkcie 2 w części żądania ustalenia, że strony łączyła umowa o pracę na czas nieokreślony i sprawę w tym zakresie przekazuje Sądowi Okręgowemu w B. do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

W wyroku z dnia 28 września 2017 r., sygn. akt VI Pa (...), Sąd Okręgowy - Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w B. - w sprawie z powództwa D. W. przeciwko: K. Spółce z o.o. z siedzibą w B. i R. Spółce z o.o. z siedzibą w B. o ustalenie istnienia stosunku pracy i uznanie zdarzenia za wypadek przy pracy - zmienił zaskarżony apelacją powoda wyrok Sądu Rejonowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w B. z dnia 13 kwietnia 2017 r., sygn. akt VII P (...), (oddalający powództwa w stosunku do obu pozwanych), a) w punkcie 1 w ten sposób, że ustalił, że powoda D. W. w okresie od 15 października 2013 r. do 31 grudnia 2014 r. łączyła z pozwanym K. Spółką z o.o. w B. umowa o pracę w pełnym wymiarze czasu pracy na stanowisku ładowacza ze średnim miesięcznym wynagrodzeniem w wysokości 2.256 zł brutto, - ustalił, że zdarzenie z dnia 16 grudnia 2014 r. jest wypadkiem przy pracy, b) w punkcie 2 w ten sposób, że zasądził od pozwanego K. Spółki z o.o. w B. na rzecz powoda kwotę 360 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego za pierwszą instancję, c) w punkcie 4 w ten sposób, że nie obciążył powoda kosztami zastępstwa prawnego pozwanego R. Sp. z o.o. w B. za pierwszą instancję, d) w punkcie 5 w ten sposób, że nakazał pobrać od pozwanego K. Sp. z o.o. w B. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.354 zł tytułem zwrotu kosztów sądowych (pkt 1); oddalił apelację w pozostałym zakresie (pkt 2); zasądził od pozwanego K. Sp. z o.o. w B. na rzecz powoda kwotę 240 zł tytułem zwrotu kosztów procesu za drugą instancję (pkt 3); nie obciążył powoda kosztami zastępstwa prawnego pozwanego R. Sp. z o.o. w B. za drugą instancję (pkt 4).

W sprawie ustalono między innymi, że powoda łączyły z pozwaną K. Spółką z o.o. w B. umowy zlecenia: z dnia 15 października 2013 r. do dnia 30 listopada 2013 r., z dnia 1 grudnia 2013 r. - do 31 grudnia 2013 r. oraz umowa z dnia 1 stycznia 2014 r. do 31 grudnia 2014 r. Przedmiotem tych umów była segregacja odpadów komunalnych wskazanych każdorazowo i doraźnie przez zleceniodawcę. W ramach umów zlecenia za wykonane czynności powód otrzymywał wynagrodzenie w wysokości 12 zł brutto za godzinę. Przed zawarciem powyższych umów powód składał do pozwanego wnioski o zawarcie umowy zlecenia na wskazany w umowach okres oraz wypełniał druk oświadczenia, stanowiący załącznik do umów, wskazujący na świadomość powoda nie zawarcia umowy o pracę i nieposiadania przez zleceniobiorcę statusu pracownika w rozumieniu Kodeksu pracy oraz o nie przysługiwaniu zleceniobiorcy w czasie obowiązywania umów świadczeń należnych pracownikom wynikających z przepisów Kodeksu pracy i innych stosownych ustaw.