Postanowienie SN z dnia 15 września 2017 r., sygn. III CZP 41/17

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Władysław Pawlak (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Anna Owczarek

SSN Krzysztof Pietrzykowski

w sprawie z wniosku B. L., L. K. i I. L. przy uczestnictwie J. T., J. S. oraz Miasta W o stwierdzenie zasiedzenia, na posiedzeniu jawnym w Izbie Cywilnej w dniu 15 września 2017 r., na skutek zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Okręgowy w W. postanowieniem z dnia 21 marca 2017 r.,

"Czy dojdzie do skutecznego przerwania biegu terminu zasiedzenia w sytuacji kiedy powództwo o wydanie nieruchomości wytacza przeciwko posiadaczowi samoistnemu użytkownik wieczysty, w stosunku do którego zainicjowano dopiero 6 lat później postępowanie o stwierdzenie nieważności umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, zakończone prawomocnym orzeczeniem z dnia 12 czerwca 2013 r. stwierdzającym tę nieważność?"

przekazuje zagadnienie prawne do rozstrzygnięcia składowi siedmiu sędziów Sądu Najwyższego.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 19 maja 2016 r. Sąd Rejonowy w W. stwierdził, że z dniem 28 maja 2005 r. wnioskodawca B.L.i uczestniczka J. T. nabyli przez zasiedzenie udziały po % części we własności nieruchomości w zakresie odpowiadającym dawnej działce ewidencyjnej nr 27/1 (która weszła w skład działki ewidencyjnej nr 31/2), położonej w W., objętej księgą wieczystą nr oraz, że wnioskodawczynie L. K. i I. L. nabyły przez zasiedzenie udziały po % części we własności nieruchomości w zakresie odpowiadającym dawnej działce nr 29 (która weszła w skład działki ewidencyjnej nr 31/2), położonej w W., objętej księgą wieczystą nr . /1.

W uzasadnieniu ustalił, że właścicielem nieruchomości składającej się z działki nr 31/2 jest aktualnie Miasto W. Do 1945 r. nieruchomość ta stanowiła własność M. C. i pomimo podlegania dekretowi z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze miasta stołecznego Warszawy nadal była w posiadaniu dotychczasowej właścicielki, aż do jej śmierci, w dniu 5 grudnia 1958 r. Spadek po niej na mocy testamentu nabyli Z. S., E. L. i J. K., którzy dokonali nieformalnego działu spadku w ten sposób, że E. L.objął w posiadanie grunt stanowiący działkę nr 27/1, zaś J. K. przypadła działka nr 29. Z. S. uzyskała posiadanie innych gruntów. Po śmierci E. L. posiadanie działki nr 27/1 kontynuował wnioskodawca B. L., który za zgodą J.K. uprawiał także działkę nr 29.