Wyrok SN z dnia 27 maja 2010 r., sygn. II PK 359/09

Opinia biegłego jest pomocna, a niejednokrotnie wręcz niezbędna do dokonania w sprawie prawidłowych ustaleń faktycznych, nie może ona zawierać oceny prawnej stanu faktycznego, gdyż ocena ta należy do wyłącznej kompetencji sądu. Zadaniem biegłego nie jest rozstrzyganie zagadnień prawnych, a jedynie naświetlenie wyjaśnianych okoliczności z punktu widzenia wiadomości specjalnych przy uwzględnieniu zebranego i udostępnionego mu materiału sprawy. Jeżeli biegły, z przekroczeniem granic swoich kompetencji, obok wypowiedzi wymagających wiadomości specjalnych, zamieści w opinii sugestie co do sposobu rozstrzygnięcia kwestii prawnych, sąd powinien je pominąć. Nie oznacza to jednak, że tylko z tej przyczyny opinia również w zakresie mieszczącym się w kompetencjach biegłego staje się nieprzydatna, gdyż - jak każdy środek dowodowy - podlega ona ocenie sądu orzekającego.

Sąd Najwyższy w składzie:

SSN Bogusław Cudowski (przewodniczący, sprawozdawca)

SSN Zbigniew Korzeniowski

SSN Roman Kuczyński

w sprawie z powództwa Barbary F., Haliny K., Teresy S., Ireny C., Barbary Ż. przeciwko P. Sp. z o.o. w W. o odszkodowanie, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 27 maja 2010 r., skargi kasacyjnej powodów od wyroku Sądu Apelacyjnego w W. z dnia 20 sierpnia 2009 r.,

1. oddala skargę kasacyjną,

2. przyznaje stronie pozwanej od każdej z powódek kwoty po 900 zł (dziewięćset) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 2 kwietnia 2009 r. Sąd Okręgowy w W. oddalił powództwo Barbary F., Haliny K., Teresy S., Ireny C. oraz Barbary Ż. przeciwko „P.” Spółce z o.o. w W. o wynagrodzenie w postaci nagród z nadzwyczajnego zysku (po 40.000 zł) wypracowanego w latach 1989-1991 przez Państwowe Przedsiębiorstwo Handlu Zagranicznego „P." w W. (dalej jako PHZ), powiększone o ustawowe odsetki od 28 marca 2003 r. do dnia zapłaty.

Sąd Okręgowy ustalił między innymi, że powódki zatrudnione były w PHZ również w spornych latach 1989-1991. PHZ było do 30 czerwca 1996 r. przedsiębiorstwem państwowym. Uchwały o podziale zysku za poszczególne lata, w tym na nagrody z zysku dla pracowników, podejmowane były przez radę pracowniczą lub ogólne zebranie delegatów samorządu pracowniczego zgodnie z przepisami ustawy z dnia 25 września 1981 r. o samorządzie załogi przedsiębiorstwa państwowego. W przypadku nagród z zysku za lata 1989-1990 zasadą było ich wyliczanie proporcjonalnie do wynagrodzeń zasadniczych pracowników na dzień 31 grudnia każdego roku, powiększonych o dodatki funkcyjne. Za rok 1991 nagrody z zysku były wyliczane proporcjonalnie do samych wynagrodzeń zasadniczych. Uchwałą nr 3 samorządu załogi PHZ z 6 czerwca 1991 r. na nagrody z zysku przeznaczono 1.355.479.000 zł. Uchwałą z 24 lipca 1992 r. ogólne zebranie delegatów samorządu pracowniczego zdecydowało z ogólnej kwoty zysku za 1991 r. 84.625.947.061 zł do podziału na nagrody przeznaczyć 54.625.947.061 zł.

1 lipca 1996 r. P. Spółka z o.o. w W. przejęła zespół składników materialnych i niematerialnych wchodzących w skład likwidowanego PZH oraz pracowników przedsiębiorstwa na podstawie art. 23 k.p., przejmując wszelkie obowiązki i uprawnienia związane z działalnością likwidowanego przedsiębiorstwa państwowego, w tym niezapłacone przez kontrahentów irackich należności o równowartości około 7.768.411,77 zł.