Wyrok SN z 18 listopada 2010 r., sygn. II KK 191/10

Wyrokiem Sądu Rejonowego w M. z dnia 16 czerwca 2010 r., wbrew wyrażonej w art. 14 § 1 k.k. zasadzie skargowości, przypisano Jarosławowi B. czyn, który nie był objęty oskarżeniem. W tej sytuacji Sąd Najwyższy był zobligowany do uchylenia zaskarżonego wyroku i to niezależnie od wpływu przedmiotowego uchybienia na jego treść. Uchylając wspomniany wyrok, Sąd Najwyższy był zobligowany, na podstawie art. 537 § 2 k.p.k. w zw. z art. 17 § 1 pkt 9 k.p.k., umorzyć postępowanie o czyn przypisany skazanemu tym wyrokiem. Sąd Najwyższy nie procedował więc w przedmiocie czynu zarzucanego Jarosławowi B. w akcie oskarżenia i odnośnie tego czynu nie mógł przekazywać sprawy do ponownego rozpoznania. W zakresie tego czynu, jako dotychczas nieosądzonego, sprawa jest bowiem nadal zawisła przed Sądem Rejonowym w M. i nie ma żadnych przeszkód do jej rozpoznania.