Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok SN z dnia 24 sierpnia 2009 r., sygn. I PK 58/09

Gwarancyjna funkcja prawa pracy (ochrona interesów pracownika jako "słabszej ekonomicznie" strony stosunku pracy) wskazuje na potrzebę uznania, że wyrażony w art. 30 § 3 k.p. obowiązek złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę "na piśmie" oznacza wymaganie zachowania zwykłej formy pisemnej w rozumieniu art. 78 § 1 k.c.

Sąd Najwyższy w składzie:

Sędzia SN Katarzyna Gonera (przewodniczący)

Sędzia SN Józef Iwulski (sprawozdawca)

Sędzia SN Zbigniew Myszka

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Tomasza K. przeciwko "M." Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością o odszkodowanie i zapłatę ekwiwalentu za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 24 sierpnia 2009 r., skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 6 listopada 2008 r., oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2007 r., Sąd Rejonowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zasądził od pozwanej "M." Spółki z o.o. na rzecz powoda Tomasza K. kwotę 15.303,30 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem wypowiedzenie umowy o pracę (punkt 1a), kwotę 8.270,40 zł brutto tytułem ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy (punkt 1b), oraz kwotę 1.800 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego (punkt 3).
S

ąd Rejonowy ustalił, że powód był zatrudniony w pozwanej spółce na podstawie dwóch umów o pracę na czas określony zawartych kolejno na okresy od 19 marca 2005 r. do 18 marca 2006 r. oraz od 19 marca 2006 r. do 18 marca 2007 r. Obie umowy zawierały klauzulę dopuszczającą możliwość ich rozwiązania za dwutygodniowym wypowiedzeniem. Powód został oddelegowany do wykonywania pracy na stanowisku rzeźnika w Niemczech w W. GmbH K. koło S. Oświadczeniem z 14 czerwca 2006 r. pozwana wypowiedziała powodowi umowę o pracę, udzielając mu jednocześnie 11 dni urlopu wypoczynkowego od 14 do 30 czerwca 2006 r. Wynagrodzenie powoda obejmowało dwa składniki: kwotę stałą (5,5 euro netto za godzinę) oraz część ruchomą (1,50 euro netto za godzinę). W okresie od kwietnia do czerwca 2006 r. powód uzyskał wynagrodzenie w kwocie 15.303,09 zł, a stawka ekwiwalentu pieniężnego za jeden dzień urlopu wypoczynkowego wynosiła 344,60 zł W dniu 14 czerwca 2006 r. powód poinformował pracodawcę na piśmie, że od tego dnia do 23 czerwca 2006 r. przebywa na zwolnieniu lekarskim. Wobec tego pracodawca pismem z 21 czerwca 2006 r. zmodyfikował początek biegu okresu wypowiedzenia, ustalając go na pierwszy dzień roboczy po zakończeniu zwolnienia chorobowego (26 czerwca 2006 r.), określił termin rozwiązania stosunku pracy na dzień 15 lipca 2006 r. oraz uznał, że powodowi przysługuje ekwiwalent za 10 dni niewykorzystanego urlopu wypoczynkowego. Pozwana złożyła również powodowi propozycję rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron, którą powód odrzucił. W trakcie trwania stosunku pracy powód nie przebywał na urlopie wypoczynkowym (za wyjątkiem kilku dni wykorzystanych w okresie wypowiedzenia).

Przy takich ustaleniach faktycznych Sąd pierwszej instancji uznał, że powództwo zasługuje na uwzględnienie. Zdaniem Sądu, powód zgodnie z przepisami usprawiedliwił swoją nieobecność w pracy, przesyłając pracodawcy drogą pocztową zaświadczenie lekarskie o czasowej niezdolności do pracy pierwszego dnia tej niezdolności. Otrzymanie tego zaświadczenia pozwana potwierdziła swoim późniejszym zachowaniem, podejmując próby rozwiązania stosunku pracy za porozumieniem stron oraz w trybie kolejnego wypowiedzenia. W ocenie Sądu, umowa o pracę łącząca strony została rozwiązana wskutek wręczenia powodowi "pierwszego wypowiedzenia" w czasie przebywania powoda na zwolnieniu chorobowym. Wypowiedzenie to było skuteczne, mimo że pracodawca ewidentnie naruszył art. 41 k.p. Oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę nie zostało skutecznie cofnięte przez pracodawcę, skoro powód nie wyraził zgody ani na zmianę trybu rozwiązania umowy o pracę (z wypowiedzenia na porozumienie), ani na modyfikację biegu okresu wypowiedzenia ustaloną przez pracodawcę w piśmie z 21 czerwca 2006 r. W tym stanie rzeczy powodowi przysługuje odszkodowanie za wadliwe rozwiązanie umowy o pracę na podstawie art. 50 § 3 k.p. Odnosząc się do roszczenia o zapłatę ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, Sąd Rejonowy stwierdził, że pozwana nie wykazała, by wypłacane powodowi miesięczne wynagrodzenie za pracę obejmowało również "z góry" ekwiwalent za urlop. Twierdzenie pozwanej o wypłacie ekwiwalentu nie ma oparcia ani w regulaminie pracy, ani w regulaminie wynagradzania, zwłaszcza że część ruchomą wynagrodzenia pozwana traktowała jako premię uznaniową. Ponadto Sąd pierwszej instancji zaznaczył, że przepisy Kodeksu pracy nie przewidują możliwości wypłaty ekwiwalentu urlopowego w częściach równych w trakcie istnienia stosunku pracy. Przyjmując, że powód wykorzystał w naturze 5 dni urlopu wypoczynkowego, Sąd określił wymiar zaległego urlopu uprawniającego powoda do otrzymania ekwiwalentu pieniężnego na 24 dni.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00