Postanowienie SN z dnia 25 czerwca 2008 r., sygn. V KK 8/08

Wyrok uchylający orzeczenie sądu pierwszej instancji i przekazujący sprawę temu sądowi do ponownego rozpoznania nie kończy  postępowania w rozumieniu  powołanego przepisu, chodzi bowiem o zakończenie postępowania co do zasadniczej kwestii, tj. co do odpowiedzialności oskarżonego wobec postawionego mu zarzutu, takie postępowanie jest zaś w tej sytuacji nadal aktualne „przedmiotowo”.

Błędny jest pogląd kasacji, a szczególnie dupliki oskarżonego złożonej w trybie art. 530 § 5 k.p.k., jakoby przepis ten nie dotyczył czynności procesowych prokuratora, w tym głównie środków odwoławczych wnoszonych na niekorzyść oskarżonego. Przepis ten nie zawiera takiego ograniczenia, a utrwalone orzecznictwo Sadu Najwyższego wyraźnie wskazuje nie tylko na możliwość, ale wręcz obowiązek odczytywania treści woli organu procesowego przez pryzmat art. 118 § 1 i 2 k.p.k., jeśli treść czynności nie jest dostatecznie jasna.

Wyroku nie odczytuje się wyłącznie przez treść tzw. części dyspozytywnej (sentencji), ale również poprzez jego uzasadnienie, o ile zostało sporządzone.

Nie byłoby natomiast żadnej sprzeczności w treści wyroku uniemożliwiającej jego wykonanie, skoro można wykonać także wyrok błędnie skazujący określoną osobę jako sprawcę przestępstwa, które popełnił inny oskarżony, choćby również temu ostatniemu to przestępstwo przypisano.

W razie oddalenia zarzutów kasacji strony wniesionej od wyroku innego niż skazujący na karę pozbawienia wolności bez warunkowego zawieszenia, powołujących się na uchybienia z art. 439 k.p.k., skarga taka staje się niedopuszczalna w świetle wymogów z art. 523 § 2 k.p.k.