Wyrok SN z dnia 20 sierpnia 2008 r., sygn. I PK 39/08

Udzielenie pracownikowi przez pracodawcę zaliczki pieniężnej podlegającej rozliczeniu na podstawie art. 87 § 1 pkt 3 k.p. może nastąpić przez umożliwienie korzystania z karty kredytowej.

Przewodniczący SSN Katarzyna Gonera,

Sędziowie SN: Beata Gudowska, Józef Iwulski (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 20 sierpnia 2008 r. sprawy z powództwa Ireneusza W. przeciwko „C.” SA w K. o wynagrodzenie i odszkodowanie, na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach z dnia 6 listopada 2007 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok oraz wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach z dnia 25 maja 2007r. [...] i przekazał sprawę temu Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 25 maja 2007 r. [...] Sąd Rejonowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach zasądził od pozwanej „C.” SA w K. na rzecz powoda Irene­usza W. kwotę 27.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 18 stycznia 2005 r. do dnia zapłaty tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę oraz kwotę 4.533,68 zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 11 stycznia 2005 r. do dnia zapłaty tytułem wynagrodzenia za pracę, zaś w pozostałej części po­wództwo oddalił i zasądził od powoda na rzecz pozwanej kwotę 624 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Sąd Rejonowy ustalił, że powód był zatrudniony w „C.” SA w K. na podstawie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony i zajmował stanowisko dyrektora ope­racyjnego do spraw sieci. Z racji zajmowanego stanowiska powód miał dostęp do szczególnie ważnych, strategicznych informacji. Przed rozwiązaniem umowy o pracę przysługujące powodowi miesięczne wynagrodzenie wynosiło 9.000 zł. W dniu 14 września 2001 r. powód zawarł z pracodawcą umowę o zakazie konkurencji w czasie trwania stosunku pracy. W § 1 lit. a tej umowy został zamieszczony zapis wskazujący, że zakaz konkurencji obejmuje także zakaz prowadzenia przedsiębiorstwa lub innego podmiotu konkurencyjnego we własnym imieniu lub za pośrednictwem osób trzecich. Strona pozwana prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji i handlu płytkami ceramicznymi, ceramiką sanitarną oraz wannami, kabinami i me­blami łazienkowymi. Żona powoda od 23 lipca 2004 r. prowadzi w W. sklep z artykułami wyposażenia łazienek. Wynagrodzenie powoda za miesiąc listopad oraz za okres od 1 do 6 grudnia 2004 r. wynosiło 6.305,02 zł. Pozwana potrąciła z tego wy­nagrodzenia bez zgody powoda kwotę 4.533,68 zł. Pozwana uznała, że powód w sposób ciężki naruszył swoje podstawowe obowiązki pracownicze i rozwiązała z nim umowę o pracę bez wypowiedzenia na podstawie art. 52 § 1 pkt 1 k.p., wskazując jako przyczynę naruszenie § 1 umowy o zakazie konkurencji w czasie trwania sto­sunku pracy przez prowadzenie podmiotu konkurencyjnego za pośrednictwem osób trzecich, to jest prowadzenie sklepu z artykułami wyposażenia łazienek za pośrednictwem małżonki. Oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę wręczono powodowi w dniu 6 grudnia 2004 r.

W oparciu o tak poczynione ustalenia faktyczne Sąd Rejonowy uznał powódz­two za częściowo zasadne. Zdaniem Sądu, brak jest dowodów wskazujących, że powód w sposób ciężki naruszył swoje obowiązki pracownicze wskutek prowadzenia podmiotu konkurencyjnego za pośrednictwem swojej żony. Pracodawca powinien wykazać, że to powód, a nie jego żona, podejmował decyzje co do działalności go­spodarczej sklepu, czy też zarządzał jego działalnością. W ocenie Sądu, ogólny cha­rakter mają zeznania świadka Jacka A., z których wynika, że słyszał on, iż powód ma sklep z płytkami ceramicznymi oraz widział samochód powoda przed tym sklepem. Zeznania te nie dają podstaw do przyjęcia, że powód prowadził działalność konkurencyjną wobec pozwanej za pośrednictwem małżonki. W podobny sposób Sąd Re­jonowy ocenił zeznania świadka Ewy S., która podczas swoich licznych wizyt w skle­pie tylko raz widziała powoda w sklepie. Wobec tego Sąd Rejonowy uznał, że rozwiązanie umowy o pracę przez pozwaną naruszało przepisy o rozwiązywaniu umów o pracę bez wypowiedzenia (art. 56 § 1 k.p.), a żądanie powoda w zakresie zasądzenia odszkodowania w kwocie 27.000 zł (czyli w wysokości wynagrodzenia za okres wypowiedzenia) było uzasadnione. Według Sądu Rejonowego, powództwo było również uzasadnione w zakresie kwoty 4.533,69 zł. Powołując się na art. 91 § 1 k.p., Sąd wskazał, że powód nie wyraził pisemnej zgody na potrącenie tej kwoty z jego wynagrodzenia za pracę.