Wyrok SN z dnia 15 lutego 2007 r. sygn. IV KK 266/06

(...) Sąd Najwyższy nie może ustalać możliwego wpływu rażącego naruszenia prawa przez Sąd odwoławczy na treść wydanego przez tenże sąd wyroku (art. 523 § 1 k.p.k.), w ten sposób, iż na „przedpolu” swego rozstrzygnięcia dokona kontroli zasadności tych zarzutów apelacyjnych, co do których Sąd odwoławczy nie odniósł się w uzasadnieniu swego wyroku, i w zależności od oceny zasadności tych zarzutów, uzna kasację za zasadną, bądź też za niezasadną.

(...) w przypadku gdy zarzut podniesiony w środku odwoławczym oparty jest na niesłusznym oddaleniu wniosku dowodowego, a skarżący w trakcie postępowania odwoławczego tożsamy wniosek ponownie złoży (art. 453 § 2 k.p.k.), bądź też sąd ad quem błędnie odczyta treść środka odwoławczego i uzna, że w środku odwoławczym został złożony ten sam wniosek dowodowy, to postanowienie w którym sąd ad quem merytorycznie wykaże niezasadność wniosku, umożliwia temu sądowi odwołanie się w uzasadnieniu wyroku (art. 457 § 3 k.p.k.) do treści - wydanego w czasie rozprawy odwoławczej - postanowienia.