Wyrok SN z dnia 13 kwietnia 2007 r., sygn. I CSK 488/06

Obowiązujące prawo - w tym art. 67 Konstytucji i art. 12 ust. 2 i 3 Europejskiej Karty Społecznej sporządzonej w Turynie dnia 18 października 1961 r. (Dz.U. z 1999 r. Nr 8, poz. 67) - nie nakłada na Państwo obowiązku zapewnienia każdemu obywatelowi niezdolnemu do pracy ze względu na stan zdrowia lub wiek albo pozostającemu bez pracy nie z własnej woli, świadczenia z ubezpieczenia społecznego zapewniającego zaspokojenie niezbędnych potrzeb.

Sędzia SN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący) Sędzia SN Irena Gromska-Szuster (sprawozdawca) Sędzia SN Katarzyna Tyczka-Rote

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Józefa G. przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Ministra Zdrowia i Ministra Pracy i Polityki Społecznej o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 13 kwietnia 2007 r. skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 13 kwietnia 2006 r. oddalił skargę kasacyjną, nie obciążył powoda kosztami postępowania kasacyjnego oraz przyznał radcy prawnej Agnieszce I., prowadzącej kancelarię radcy prawnego w W., od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego w Warszawie kwotę 5400 zł podwyższoną o stawkę podatku od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu w postępowaniu kasacyjnym.

Uzasadnienie

Powód wnosił o zasądzenie od Skarbu Państwa - Ministra Zdrowia oraz Ministra Pracy i Polityki Społecznej kwoty 500 000 zł z ustawowymi odsetkami, zarzucając, że w wyniku łamania praw człowieka oraz art. 2 i 67 Konstytucji, a także ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (jedn. tekst: Dz.U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414 ze zm.), został pozbawiony prawa do emerytury, renty i zasiłku dla bezrobotnych, gdyż choć pracował 35 lat i płacił składki na ubezpieczenie społeczne, to z powodu osiemnastomiesięcznej przerwy w zatrudnieniu nie ma obecnie prawa do zasiłku ani emerytury lub renty, a kwoty przyznawane z pomocy społecznej nie pozwalają na przeżycie.

Wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2005 r. Sąd Okręgowy w Warszawie oddalił powództwo, a Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 13 kwietnia 2006 r. oddalił apelację powoda.