Wyrok SN z dnia 8 sierpnia 2006 r., sygn. I PK 72/06

Pobieranie przez mianowanego pracownika samorządowego wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy na podstawie art. 10 ust. 3 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 ze zm.) nie wyłącza nabycia przez niego prawa do odprawy emerytalnej na podstawie art. 21 tej ustawy.

Przewodniczący SSN Teresa Flemming-Kulesza, Sędziowie SN: Krystyna Bednarczyk, Józef Iwulski (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 8 sierpnia 2006 r. sprawy z powództwa Ireny J. przeciwko Urzędowi Gminy G. w G. o odprawę emerytalną, ekwiwalent za urlop wypoczynkowy, odszkodowanie, na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 21 października 2005 r. [...]

oddalił skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2003 r. [...] Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Zgierzu oddalił powództwo Ireny J. przeciwko Urzędowi Gminy w G. o odprawę emerytalną, ekwiwalent za urlop wypoczynkowy i odszkodowanie. Sąd Rejonowy ustalił, że powódka w okresie od 1 marca 1961 r. do 31 maja 1968 r. była zatrudniona w Prezydium Gromadzkiej Rady Narodowej w L., od 31 sierpnia 1968 r. w Urzędzie Gminy w G., a z dniem 1 stycznia 1973 r. została zatrudniona w nowo utworzonym Urzędzie Gminy w G. na stanowisku referenta. W tym Urzędzie pracowała także na stanowisku starszego referenta, inspektora, a ostatnio na stanowisku kierownika Referatu Organizacyjnego i Spraw Obywatelskich. W dniu 28 lutego 2001 r. Rada Gminy G. podjęła uchwałę w sprawie reorganizacji i przyjęcia regulaminu organizacyjnego Urzędu Gminy w G. Reorganizacja miała nastąpić z dniem 1 lipca 2001 r. i łączyć się ze zmniejszeniem zatrudnienia z 29 etatów do 22,5 etatu. W dniu 29 marca 2001 r. wręczono powódce oświadczenie o rozwiązaniu z nią stosunku pracy z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia z powodu reorganizacji Urzędu połączonej ze zmniejszeniem zatrudnienia. W 2001 r. powódka planowała wykorzystanie urlopu wypoczynkowego od 30 lipca do 31 sierpnia, lecz pozwany Urząd udzielił jej urlopu w okresie od 24 maja do 29 czerwca 2001 r., zgodnie ze sporządzonym planem urlopów. Powódka otrzymała plan urlopów na 2 dni przed rozpoczęciem urlopu. Kartę urlopową wręczono powódce 23 maja 2001 r., a następnego dnia nie została dopuszczona do pracy. W dniu 30 maja 2001 r. pozwany przesłał powódce wniosek o emeryturę z załączoną odpowiednią informacją. Powódka tego wniosku nie odesłała pracodawcy po wypełnieniu, gdyż chciała, aby stosunek pracy nie uległ rozwiązaniu w związku z przejściem na emeryturę (chciała nadal pracować). W dniu 14 sierpnia 2001 r. pozwany wypłacił powódce kwotę 6.561 zł tytułem odprawy pieniężnej w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia przewidzianej w art. 8 ust. 2 pkt 3 i art. 17 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy (jednolity tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr 112, poz. 980 ze zm.). Pismem doręczonym pozwanemu w dniu 25 lutego 2002 r. powódka zawiadomiła, że nie podjęła pracy u innego pracodawcy, nie otrzymuje emerytury i nie uzyskała od pozwanego zaświadczenia Rp.7. Zażądała wypłaty wynagrodzenia za okres od 1 sierpnia 2001 r. do 31 marca 2002 r. Pozwany wypłacił powódce wynagrodzenie za okres 6 miesięcy pozostawania bez pracy (od 1 lipca do 31 grudnia 2001 r.), a powództwo o przywrócenie do pracy zostało oddalone. Organ rentowy przyznał powódce emeryturę od miesiąca, w którym złożyła wniosek, to jest od 1 marca 2002 r. Wysokość odprawy emerytalnej powódki wynosiłaby 20.061,60 zł, a ekwiwalentu za urlop 3.243,60 zł.

W ocenie Sądu Rejonowego powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie. Powódka była pracownikiem samorządowym, a więc - zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 22 marca 1990 r. o pracownikach samorządowych (jednolity tekst: Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1593 ze zm.) - przysługuje jej jednorazowa odprawa pieniężna przy przechodzeniu na emeryturę. Zdaniem Sądu Rejonowego, uzyskanie prawa do tej odprawy jest uzależnione od ustania stosunku pracy i przejścia na emeryturę, pomiędzy którymi występuje związek czasowy. W sytuacji powódki przesłanki te nie zostały spełnione, gdyż przeszła na emeryturę z dniem 1 marca 2002 r. i w tym czasie nie była pracownikiem samorządowym. Od zakończenia stosunku pracy powódki do przejścia na emeryturę upłynęło 8 miesięcy, a zatem pomiędzy tymi zdarzeniami nie istniał związek czasowy, a nastąpiło to z woli powódki, gdyż nie złożyła pracodawcy wniosku o przyznanie emerytury. Dlatego Sąd Rejonowy uznał żądanie zasądzenia odprawy emerytalnej za nieuzasadnione. Co do żądania ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy, Sąd Rejonowy stwierdził bezzasadność roszczenia, gdyż urlop wypoczynkowy został powódce udzielony w okresie wypowiedzenia, zgodnie z planem urlopów ustalonym przez pracodawcę. Sąd Rejonowy nie znalazł także podstaw do uwzględnienia roszczenia o odszkodowanie z tytułu utraconych świadczeń emerytalnych za miesiące styczeń i luty 2002 r., gdyż brak dokumentacji potrzebnej do uzyskania emerytury, w tym druku Rp-7, był zawiniony przez powódkę.