Wyrok SN z dnia 14 marca 2002 r. sygn. III RN 141/01

Przepisy art. 32 ust. 1 i art. 67 Konstytucji RP nie mogą być samoistnym źródłem roszczeń o zasiłek stały z opieki społecznej.

Przewodniczący SSN Jerzy Kuźniar

Sędziowie SN: Beata Gudowska (sprawozdawca), Roman Kuczyński

Sąd Najwyższy , po rozpoznaniu w dniu 14 marca 2002 r. sprawy ze skargi Zbigniewa Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Z.G. w przedmiocie zasiłku stałego, na skutek rewizji nadzwyczajnej Prezesa Naczelnego Sądu Administracyjnego od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego-Ośrodka Zamiejscowego w Poznaniu z dnia 9 listopada 2000 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu-Ośrodkowi Zamiejscowemu w Poznaniu do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej w S. decyzją z dnia 17 maja 1999 r., wydaną na podstawie art. 27 ust 1, 2 i 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej (jednolity tekst: Dz.U. z 1998 r. Nr 64, poz. 414 ze zm.), odmówił Zbigniewowi Ł. przyznania zasiłku stałego z tytułu opieki nad bratem Grzegorzem, wobec niespełnienia ustawowych warunków do uzyskania tego świadczenia. W ocenie organu administracyjnego, stan bezrobocia Zbigniewa Ł. i brak źródła utrzymania, na które powoływał się w celu otrzymania zasiłku, nie pozostaje w związku ze sprawowaniem opieki nad bratem, więc nie może być podstawą żądanego świadczenia. Przede wszystkim jednak wnioskodawca jest ustanowiony opiekunem prawnym ubezwłasnowolnionego brata i jego podopieczny nie mieści się w kręgu osób określonych w art. 27 ust. 3 ustawy.