Wyrok SN z dnia 24 lipca 2001 r. sygn. I PKN 552/00

Nie jest zaliczką w rozumieniu art. 87 § 1 okt 3 KP część wynagrodzenia wypłaconego na poczet wynagrodzenia przyszłego przed terminem jego wymagalności, o ile strony umowy o pracę nie umówiły się inaczej.

Przewodniczący SSN Jerzy Kwaśniewski

Sędziowie SN: Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Katarzyna Gonera (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 24 lipca 2001 r. sprawy z powództwa Grzegorza B. przeciwko „M.” Montaże-Budownictwo-Spedycja Spółka z o.o. w S. o wynagrodzenie, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 17 grudnia 1999 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok w punktach 1 i 3 i w tym zakresie przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Katowicach do ponownego rozpoznania i rozstrzygnięcia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Okręgowy-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach wyrokiem z 25 maja 1999 r. zasądził od pozwanego pracodawcy „M.” Montaże-Budownictwo-Spedycja Spółki z o.o. w S. na rzecz powoda Grzegorza B. kwotę 770,20 zł z ustawowymi odsetkami i oddalił powództwo w pozostałej części. Powód domagał się zasądzenia na jego rzecz: zwrotu kosztów wyjazdu i powrotu z kontraktu zagranicznego, ekwiwalentu za odzież ochronną i środki czystości, po 5 DM za każdy dzień pobytu na kontrakcie, ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy, premii, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, po 770 DM za każdy miesiąc kontraktu za opłacanie noclegów oraz odprawy w wysokości trzymiesięcznego wynagrodzenia. Strona pozwana uznała roszczenie w części obejmującej ekwiwalent za odzież ochronną i środki czystości w kwocie 770,20 zł i tylko w tej części powództwo zostało uwzględnione.

Sąd Okręgowy ustalił, że powód był zatrudniony przez stronę pozwaną na budowie eksportowej w Niemczech na podstawie kolejnych umów o pracę na „kontrakcie eksportowym” zawieranych na czas określony. Cztery pierwsze umowy zostały zawarte na jednakowych warunkach; według ich treści wynagrodzenie miesięczne ustalone zostało w kwocie 1.300 DM, z tym że część ruchoma w wysokości 20 % miała być wypłacona po zakończeniu kontraktu za jego prawidłową i terminową realizację, ponadto umowy przewidywały premię w wysokości do 130 % wynagrodzenia, wypłacaną proporcjonalnie do faktycznie wykonanej pracy wynikającej z rozliczenia harmonogramu kontraktu. W kolejnej umowie z 11 września 1996 r. przyznano powodowi wynagrodzenie według stawki akordowej obejmującej część stałą 11,20 DM i część ruchomą 2,80 DM za godzinę, przy czym określono, że stała część wynagrodzenia zawiera ekwiwalent za urlop, dietę zjazdową i wjazdową, ekwiwalent za odzież. Na podstawie dowodu z opinii biegłej z zakresu wynagrodzeń i płac Sąd Okręgowy ustalił, że powodowi za każdy dzień pobytu na kontrakcie naliczana była do wynagrodzenia kwota 5 DM stanowiąca równowartość posiłku. Premia wypłacana była powodowi zgodnie z postanowieniami umowy o pracę (§ 3 umowy), co miesiąc wypłacano mu również część wynagrodzenia za urlop. Ponadto za bezzasadne uznał Sąd żądanie powoda dotyczące kosztów wjazdu i zjazdu z budowy, bowiem pozwany pracodawca przewoził pracowników własnymi środkami transportu, a tylko w sytuacji losowej - w razie powrotu pracownika do kraju indywidualnie w innym terminie - zwracał koszty po przedłożeniu rachunku wraz z biletem kolejowym lub dowodem zakupu benzyny, a powód takich dowodów nie przedłożył. Koszt noclegów w Niemczech pokrywał pracodawca i powód żadnych wydatków z tego tytułu nie poniósł. Po szczegółowym rozliczeniu należnego powodowi wynagrodzenia za cały okres objęty żądaniem - z uwzględnieniem pracy w godzinach nadliczbowych oraz w soboty i niedziele - Sąd stwierdził (w oparciu o wnioski opinii biegłej), że miała miejsce nadpłata wynagrodzenia na rzecz powoda, a zatem jego roszczenia dotyczące wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych są bezzasadne.