Wyrok NSA z dnia 7 września 2023 r., sygn. II OSK 2663/22

Przyznanie przez sąd administracyjny sumy pieniężnej na rzecz skarżącego w przypadku stwierdzenia przewlekłości postępowania ma charakter quasi odszkodowawczy i jest środkiem rekompensującym nieuzasadnione oczekiwanie na zakończenie postępowania, przy czym wysokość sumy pieniężnej powinna być adekwatna do oceny przewlekłości postępowania jako zaistniałej z rażącym naruszeniem prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Miron (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak Sędzia del. WSA Anna Szymańska po rozpoznaniu w dniu 7 września 2023 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Dolnośląskiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 14 lipca 2022 r. sygn. akt III SAB/Wr 101/22 w sprawie ze skargi Y. S. na bezczynność Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy i pracę oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 14 lipca 2022 r. sygn. akt III SAB/Wr 101/22, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Y. S. na bezczynność Wojewody Dolnośląskiego w przedmiocie udzielenia zezwolenia na pobyt czasowy i pracę:

I. stwierdził, że Wojewoda Dolnośląski dopuścił się bezczynności;

II. stwierdził, że bezczynność Wojewody Dolnośląskiego miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa;

III. umorzył postępowanie w zakresie zobowiązania organu do załatwienia sprawy;

IV. przyznał od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz strony skarżącej sumę pieniężną w kwocie 5000 zł;

V. dalej idącą skargę oddalił;

VI. zasądził od Wojewody Dolnośląskiego na rzecz strony skarżącej kwotę 597 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Y. S. w dniu 29 października 2021 r. wniósł skargę na bezczynność Wojewody Dolnośląskiego (dalej: Wojewoda) w sprawie z jego wniosku z 27 czerwca 2017 r. o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy i pracę. Skarżący wniósł o: zobowiązanie Wojewody do wydania odpowiedniego aktu administracyjnego w sprawie w terminie 14 dni; dokonanie kontroli bezczynności Wojewody w kontekście postępowania administracyjnego, którego dotyczy skarga; orzeczenie, czy bezczynność w przedmiotowym postępowaniu miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa; wymierzenie organowi grzywny na podstawie art. 149 § 2 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. na datę orzekania przez Sąd pierwszej instancji: Dz.U. z 2022 r., poz. 329; dalej: p.p.s.a.) w połowicznej wysokości określonej w art. 154 § 6 p.p.s.a.; zasądzenie od Skarbu Państwa dla strony skarżącej odszkodowania w wysokości 10000 zł tytułem rekompensaty za naruszenie prawa do rozpoznania jego sprawy w rozsądnym terminie; zasądzenie kosztów postępowania.