Wyrok NSA z dnia 14 października 2022 r., sygn. II FSK 381/20

Przez stan faktyczny oraz opis zdarzenia przyszłego, o których mowa w art. 14b § 2 i § 3 O.p. należy rozumieć pewien zbiór faktów składających się na sprawę interpretacyjną. Faktem zaś jest to, co zaszło lub zachodzi w rzeczywistości, zdarzenie, zjawisko, określony stan rzeczy.

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia del. WSA Renata Kantecka, , Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 14 października 2022 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 12 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Gl 1373/19 w sprawie ze skargi G.sp. z o.o. z siedzibą w K. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 lipca 2019 r., nr 0111-KDIB1-2.4010.204.2019.2.MM w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2) zasądza od G. sp. z o.o. z siedzibą w K. na rzecz Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej kwotę 460 (słownie: czterysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z 12 listopada 2019 r., sygn. akt I SA/Gl 1373/19, w sprawie ze skargi G. Sp. z o.o. w K. na interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: "DKIS" lub ""organ interpretacyjny") z dnia 25 lipca 2019r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach na podstawie 146 § 1ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm., dalej: "p.p.s.a.") uchylił zaskarżoną interpretację. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, jak i innych wyroków powołanych poniżej, dostępna jest na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl/ (dalej w skrócie: "CBOSA").

1.2. Stan sprawy przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji przedstawia się następująco. Interpretacją indywidualną z 25 lipca 2019 r. DKIS, działając na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm., dalej: "O.p.") stwierdził, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów strat powstałych w wyniku nie w pełni zamortyzowanego środka trwałego - jest nieprawidłowe. Powyższa interpretacja zapadła w następującym stanie faktycznym i prawnym: Spółka we wniosku przedstawiła zdarzenie przyszłe (sformułowane ostatecznie w uzupełnieniu wniosku), zgodnie z którym jej działalność gospodarcza skupia się w obszarze branży górniczej, w której jest ona wiodącym producentem narzędzi dla szeroko pojętego sektora przemysłu wydobywczego. W szczególności, ale nie wyłącznie, w oparciu o odlewy precyzyjne Skarżąca produkuje narzędzia do wierceń i noże do kombajnów górniczych dla kopalń węgla, rud miedzi, cynku i ołowiu oraz kamieniołomów. Wnioskodawczyni, aby utrzymać swoją pozycję na rynku, nieustannie prowadzi prace zmierzające do modernizacji i unowocześnienia swojego parku maszynowego, w tym celem wprowadzania na rynek nowych produktów. W ramach działalności produkcyjnej u wnioskodawczyni do stycznia 2009 r. funkcjonował Wydział Stalowni (dalej: "Stalownia") zajmujący się w obrębie działalności gospodarczej Spółki produkcją stali. Obiekty i urządzenia Stalowni zostały zakupione przez X Sp. z o.o. w połowie 2005 r. Przez około 2 lata X Sp. z o.o. przeprowadzała modernizację przestarzałego wydziału. W czerwcu 2007 r. Stalownia została przyjęta do eksploatacji po modernizacji i rozpoczęto produkcję i sprzedaż wyrobów stalowych (wlewki i pręty). Stalownia od początku stanowiła osobny wydział w schemacie X Sp. z o.o. z osobną ewidencją majątku, kosztów i przychodów. W listopadzie 2007 r. całe przedsiębiorstwo X Sp. z o.o. (w tym również Stalownia) zostało przekazane aportem do Skarżącej. Po przejęciu aportu wnioskodawczyni kontynuowała produkcję wyrobów stalowych na tym wydziale i sprzedaż produktów w 2007 r. i w 2008 r. Po głębokim kryzysie na rynku stalowym (koniec 2008 r.) Zarząd Skarżącej dokonał analizy wyników ekonomicznych Stalowni i dalszych perspektyw jej działania, po czym uchwałą ze stycznia 2009 r. (dalej: "Uchwała") zadecydował o wstrzymaniu z do odwołania produkcji wyrobów stalowych w Stalowni. Założono jednocześnie, że urządzenia Stalowni powinny być utrzymywane w odpowiednim stanie technicznym pozwalającym w przyszłości zarówno wznowić produkcję, jak i sprzedać obiekt w całości. W dacie podjęcia Uchwały Spółka rozważała możliwość wznowienia produkcji. Z chwilą wstrzymania działalności Stalowni Spółka nie zmieniła zakresu działalności wskazanego w Umowie Spółki, ani nie dokonał modyfikacji wpisu do rejestru przedsiębiorców obejmującego przedmiot działalności. Podkreśliła, że jednym z kluczowych działań warunkujących podjęcie przez nią Uchwały było zaprzestanie prowadzenia projektów nieopłacalnych. Produkcja w Stalowni do chwili obecnej nie została podjęta. Wnioskodawczyni po zamknięciu Stalowni utrzymała dotychczasowy profil i przedmiot działalności pozyskując surowiec od dostawców zewnętrznych. Spółka podjęła ostatnio decyzję o rezygnacji z wznowienia działalności Stalowni i o likwidacji Stalowni. U podstaw tej decyzji leży chęć zaprzestania realizacji projektów nieopłacalnych. Likwidacja Stalowni podejmowana jest z przyczyn gospodarczych i ekonomicznych - ze względu na sytuację rynkową na rynku stali wznowienie działalności i produkcja stali, byłyby, zdaniem Spółki, nieopłacalne gospodarczo. Równocześnie, ze względu na dostęp do surowca od dostawców zewnętrznych Spółka nie ma potrzeby dalszego wznawiania produkcji w Stalowni. Ze względu na postęp techniczny, wznowienie działalności gospodarczej w Stalowni wymagałoby poczynienia istotnych nakładów na Stalownię celem jej dostosowania do wymogów technologicznych i aktualnych metod i technik produkcji. Drugim argumentem, który przemawia za dokonaniem likwidacji Stalowni są działania restrukturyzacyjne i konsolidacyjne w grupie kapitałowej Wnioskodawczyni. Właściciele Spółki podjęli w 2018 r. decyzję o przekształceniu struktury kapitałowej grupy oraz dokonaniu konsolidacji spółek funkcjonujących w grupie. W tym obszarze właścicielom Skarżącej zależy na dokonaniu spieniężenia i likwidacji niewykorzystywanego majątku spółek należących do grupy kapitałowej, w tym majątku skarżącej. Podstawowym celem dokonywanych przekształceń nie jest zmiana profilu działalności, ale chęć skonsolidowania rozbitej struktury spółek w grupy celem zapewnienia większej przejrzystości biznesowej grupy kapitałowej. Z całkowitym i ostatecznym zaprzestaniem działalności Stalowni nie wiąże się zmiana przedmiotu działalności lub profilu działalności. Spółka będzie kontynuowała działalność gospodarczą w dotychczasowym zakresie i obszarze. Spółka od 2007 r. do dnia złożenia wniosku nie zmieniła przedmiotu działalności w Umowie spółki (§ 8 Umowy Spółki zawiera 29 przedmiotów działalności Wnioskodawcy, a Spółka nie wykreślała i nie zamierza wykreślać z tego zakresu obszaru PKD 24.10.Z, tj. "Produkcji surówki, żelazostopów, żeliwa i stali oraz wyrobów hutniczych"). Ze względu na likwidację Stalowni, Spółka na chwilę składania wniosku nie będzie zajmować się produkcją stali. Stan ten jednak utrzymuje się już od 2009 r., a produkcja stali nigdy nie stanowiła głównego przedmiotu działalności. Spółka nie wyklucza produkcji stali w przyszłości, jednak nie przy użyciu Stalowni, ze względu na podane okoliczności. Ze względu na brak prowadzenia działalności Stalowni, po zakończeniu jej działalności wygasło pozwolenie zintegrowane, niezbędne do jej eksploatacji zgodnie z przeznaczeniem. Wobec tego wznowienie działalności Stalowni wymagałoby ponownego uzyskania zezwolenia, a z uwagi na m.in. w zakresie ochrony środowiska Spółka celem uzyskania pozwolenia zintegrowanego musiałaby dostosować Stalownię do aktualnych norm. W ramach likwidacji Stalowni, Spółka rozważa sprzedaż materiałów i wyrobów oraz wycofanie (wykreślenie) Stalowni z ewidencji środków trwałych w związku z utratą przydatności gospodarczej. W związku z powyższym zadano następujące pytanie: