Wyrok NSA z dnia 11 sierpnia 2020 r., sygn. II FSK 1589/18

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia WSA (del.) Małgorzata Bejgerowska (spr.), , po rozpoznaniu w dniu 11 sierpnia 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P.[...] sp. z o.o. z siedzibą w K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 stycznia 2018 r. sygn. akt VII SA/Wa 632/17 w sprawie ze skargi P. [...]sp. z o.o. z siedzibą w K. na decyzję Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 3 stycznia 2017 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia opłaty legalizacyjnej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 10 stycznia 2018 r., o sygn. akt VII SA/Wa 632/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm. - dalej w skrócie: "P.p.s.a."), oddalił skargę P. [...] Sp. z o.o. z siedzibą w K. (dalej jako: "spółka" lub "skarżąca") na decyzję Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 3 stycznia 2017 r., nr [...], w przedmiocie umorzenia opłaty legalizacyjnej.

2. Z przedstawionego w powyższym wyroku stanu faktycznego wynika, że Minister Rozwoju i Finansów opisaną powyżej decyzją z dnia 3 stycznia 2017 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie Wojewody L. z dnia 14 października 2016 r., odmawiające umorzenia opłaty legalizacyjnej w wysokości 125 000 zł nałożonej postanowieniem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z tytułu legalizacji samowolnie wybudowanego zbiornika bezodpływowego na ścieki z myjni brudnej samochodów "żywieckich".

Spółka wniosła o umorzenie w całości powyższej opłaty legalizacyjnej wskazując, że na skutek działania samych organów nie miała możliwości wykonania inwestycji bez naruszenia prawa. Spółka została bowiem zobowiązana, decyzją Starosty Kutnowskiego z dnia 26 lutego 2014 r., do magazynowania ścieków z myjni w zbiorniku bezodpływowym o poj. 190 m³ , którego wcześniej nie posiadała. W ocenie spółki inwestycja była niepotrzebna, ale niespełnienie tego wymogu groziło cofnięciem pozwolenia zintegrowanego na ubój żywca i produkcję mięsa oraz zaprzestaniem działalności.