Wyrok NSA z dnia 22 marca 2019 r., sygn. I FSK 784/17

Podatek od towarów i usług

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia NSA Hieronim Sęk, Sędzia WSA del. Marzena Łozowska (sprawozdawca), Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu (obecnie: Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 29 grudnia 2016 r. sygn. akt I SA/Wr 1071/16 w sprawie ze skargi X. spółka z o.o. spółka komandytowa z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 28 czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2014 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu na rzecz X. spółka z o.o. spółka komandytowa z siedzibą w W. kwotę 11.250 (słownie: jedenaście tysięcy dwieście pięćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z dnia 29 grudnia 2016r., sygn. akt I SA/Wr 1071/16 uwzględniając skargę X. spółka z o.o. spółka komandytowa z siedzibą w W. (dalej jako: skarżąca, Spółka, podatnik), uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu z dnia 28 czerwca 2016 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za grudzień 2014 roku.

Zdaniem Sądu I instancji organy wadliwie zakwalifikowały sprzedaż na rzecz skarżącej trzech zabudowanych nieruchomości i należących do nich gruntów jako sprzedaż zorganizowanej części przedsiębiorstwa (ZCP). Należało bowiem przyjąć, że na mocy trzech umów notarialnych zawartych 26 listopada 2014 r. skarżąca Spółka nabyła od Y. sp. z o.o. nieruchomości, które nie stanowią zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W konsekwencji, pomimo zidentyfikowania okoliczności istotnych z punktu widzenia definicji ZCP, organy dokonały wadliwej subsumcji przepisów, naruszając zasadę swobodnej oceny dowodów (art. 191 O.p.), w wyniku czego wadliwie zastosowały przepisy prawa materialnego - art. 6 ust. 1 w związku z art. 2 pkt 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.- dalej: u.p.t.u.) - uznając, że skarżącej Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących przedmiotową sprzedaż.