Wyrok NSA z dnia 11 maja 2017 r., sygn. I OSK 1747/15

Pod pojęciem zaskarżonej decyzji rozumie się nie tylko decyzje wydawane w trybie instancyjnym, ale też decyzje zapadające na skutek wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy, i decyzje wydawane w postępowaniach nadzwyczajnych. Utrwalone jest stanowisko w doktrynie i judykaturze, wedle którego podpisanie decyzji dotychczasowej oraz decyzji wznowieniowej jej dotyczącej wyczerpuje tę przesłankę.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Irena Kamińska, Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.), Sędzia NSA Olga Żurawska-Matusiak, Protokolant asystent sędziego Aleksander Jakubowski, po rozpoznaniu w dniu 11maja 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Skarbu Państwa od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 marca 2015 r. sygn. akt I SA/Wa 3445/14 w sprawie ze skargi S. B. na decyzję Ministra Skarbu Państwa z dnia [...] września 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji na rzecz S. B. kwotę 197 (sto dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 16 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Wa 3445/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uwzględnił skargę S. B. (dalej skarżący) na opisaną w sentencji decyzję Ministra Skarbu Państwa i uchylił ją oraz poprzedzającą ją decyzję tego organu z dnia [...] sierpnia 2014 r., orzekł o wykonalności zaskarżonej decyzji i kosztach postępowania.

W jego uzasadnieniu Sąd podał, że w dniu [...] marca 2014 r. skarżący wystąpił o wznowienie postępowania zakończonego decyzją Ministra Skarbu Państwa z [...] czerwca 2010 r. utrzymującą w mocy decyzję Wojewody Ł. z dnia [...] grudnia 2009 r. odmawiającą potwierdzenia prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia przez N. B. i A. B. nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (w miejscowości W.) oraz przez N. B. w miejscowości S. Ustalono bowiem wówczas, że przed dniem 1 września 1939 r. wymienieni zamieszkiwali w T. M. przy ul. [...], w mieszkaniu służbowym, a więc nie spełnili przesłanki wymogu zamieszkiwania w tym dniu na byłym terytorium RP, jak i jego opuszczenia z przyczyn związanych z wojną rozpoczętą w 1939 r. (art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 8 lipca 2005 r. o realizacji prawa do rekompensaty z tytułu pozostawienia nieruchomości poza obecnymi granicami Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 169, poz. 1418 ze zm.), dalej: ustawa. Postanowieniem z dnia [...] maja 2014 r. wznowiono postępowanie. Decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r. Minister Skarbu Państwa odmówił uchylenia decyzji z dnia [...] czerwca 2010 r., a zaskarżoną decyzją utrzymał ją w mocy. Jak ustalił, małżonkowie N. i A. B. byli współwłaścicielami nieruchomości położonej w W., a N. B. nadto właścicielką nieruchomości położonej w S. Jednak w jego przekonaniu oboje zamieszkiwali stale w T. M., a więc na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, co wynika z powołanych w uzasadnieniu decyzji dowodów. Tymczasem po myśli art. 2 pkt 1 ustawy w znowelizowanym brzmieniu, prawo do rekompensaty przysługuje właścicielowi nieruchomości pozostawionych poza obecnymi granicami RP, jeżeli spełnia określone tamże warunki w zakresie obywatelstwa polskiego, zamieszkiwania na byłym terytorium RP w rozumieniu wskazanych tamże przepisów, opuszczenia byłego terytorium RP z przyczyn, o których mowa w art. 1 ustawy, lub jeśli z tych przyczyn nie mógł na nie powrócić. Analizując te przepisy i przeprowadzone w sprawie dowody, organ zważył, iż centrum życiowe małżonków znajdowało się w T. M., natomiast w S. N. B. przebywała tylko czasowo. Dlatego brak było podstaw do uchylenia decyzji dotychczasowej i orzeczenia odmiennie.