Wyrok NSA z dnia 14 października 2016 r., sygn. I OSK 3033/14

Przyczyny, dla których sprawa będąca przedmiotem postępowania administracyjnego utraciła charakter sprawy administracyjnej lub nie miała takiego charakteru jeszcze przed wszczęciem postępowania, mogą być różnorodnej natury. W piśmiennictwie dzieli się te przyczyny na podmiotowe i przedmiotowe, te zaś na spowodowane faktami naturalnymi lub zdarzeniami prawnymi.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Iwona Bogucka sędzia NSA Jolanta Sikorska (spr.) sędzia del. WSA Marian Wolanin Protokolant asystent sędziego Rafał Jankowski po rozpoznaniu w dniu 14 października 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Ministra Infrastruktury i Rozwoju od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2014 r. sygn. akt I SA/Wa 2746/13 w sprawie ze skargi "T." Sp. z o.o. z siedzibą w S. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 21 sierpnia 2014 r., sygn. akt I SA/Wa 2746/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi "T." Sp. z o. o. z siedzibą w Szczecinie na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] września 2013 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania, uchylił zaskarżoną decyzję (pkt 1 wyroku); stwierdził, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu (pkt 2 wyroku); zasądził od Ministra Infrastruktury i Rozwoju na rzecz skarżącej "T." Sp. z o. o. z siedzibą w Szczecinie kwotę 457 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego (pkt 3 wyroku).

Wyrok ten zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

W sprawie z wniosku spółki T. Sp. z o.o. w Szczecinie, dalej "skarżąca"/"Spółka", która jako następca prawny W. w Szczecinie wystąpiła o stwierdzenie, że na podstawie art. 200 ust. 1 pkt 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami (j.t.: Dz. U. z 2014 r. poz. 518), dalej "ugn" nabyła na swoją rzecz prawo użytkowania wieczystego nieruchomości Skarbu Państwa, położonej w Świnoujściu, przy ul. S., stanowiącej działkę nr [...] o pow. 0,1064ha, obręb ewidencyjny Świnoujście 2, KW nr [...] - W. decyzją z dnia [...] kwietnia 2012 r. odmówił potwierdzenia, że Spółka nabyła z mocy prawa, z dniem 5 grudnia 1990 r. prawo użytkowania wieczystego ww. nieruchomości. W ocenie organu I instancji objęta wnioskiem nieruchomość nie została "skomunalizowana" decyzją W. z dnia 31 lipca 1991 r. i nadal należała do Skarbu Państwa, a zatem nie mogła być przekazana jako uposażenie zakładu budżetowego Gminy Miasto Szczecin, a co za tym idzie - nie podlegała dalszym przekazaniom na rzecz jednostek, które zastąpiły W. w Szczecinie. Przedstawiając kolejne przekształcenia tego przedsiębiorstwa organ I instancji wskazał, że z uwagi na nieuregulowane sprawy własności gruntów część jego majątku nie mogła stanowić własności przyszłej Spółki (skarżącej), stąd w dniu 31 października 2008 r., została przekazana na stan W. m. Szczecina, a następnie w tym samym dniu, na podstawie zarządzenia Prezydenta Miasta Szczecina, przekazano ją na stan zakładu budżetowego - M. w Szczecinie. Ostatecznie Wojewoda Zachodniopomorski stwierdził, że zgodnie z zasadą, że nikt nie może przekazać więcej praw niż sam posiada, skarżąca Spółka nie nabyła z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. prawa użytkowania wieczystego przedmiotowej nieruchomości Skarbu Państwa, ani prawa własności posadowionych na tej nieruchomości zabudowań.