Wyrok NSA z dnia 13 grudnia 2012 r., sygn. II OSK 1489/11

Dnia 13 grudnia 2012 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zofia Flasińska sędzia NSA Wojciech Mazur sędzia del. WSA Elżbieta Kremer /spr./ Protokolant Elżbieta Granatowska po rozpoznaniu w dniu 13 grudnia 2012 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej D. Sp. z o.o. z siedzibą w T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 lutego 2011 r. sygn. akt IV SA/Wa 2279/10 w sprawie ze skargi D. Sp. z o.o. z siedzibą w T. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 15 lutego 2011r. sygn.akt IV SA/Wa 2279/10 oddalił skargę D. Sp. z o.o. z siedzibą w T. na decyzję Głównego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...] października nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej.

Wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych :

Zaskarżoną do Sądu Administracyjnego decyzją z dnia [...].10.2010 r. Główny Inspektor Ochrony Środowiska utrzymał w mocy decyzję Podkarpackiego Wojewódzkiego Inspektora Ochrony Środowiska z dnia [...].04.2010 r., nakładającą na "D." Spółkę z o. o. z siedzibą w T. - jako odbiorcę odpadów o kodzie 20 01 11, przywiezionych nielegalnie, bez dokonania wymaganego zgłoszenia Głównemu Inspektorowi Ochrony Środowiska - karę pieniężną w wysokości 50.000 zł.

Główny Inspektor Ochrony Środowiska, odnosząc się do zarzutów odwołania wywiódł, iż karą tą należało obciążyć "D." Spółkę z o. o. jako odbiorcę przedmiotowych odpadów, skoro Spółka ta przyjęła z zagranicy odpady do swej instalacji, poddała je procesowi odzysku, z ich przerobu wytworzyła m. in. inne odpady, o czym informowała w corocznych zbiorczych zestawieniach danych Marszałka Województwa. Okoliczności te, wynikające z dokumentów, potwierdziła poza kontrolą przeprowadzona przez organ I instancji rozprawa administracyjna. Przedmiotowymi odpadami sprowadzanymi z zagranicy były zbelowane pierze, używane poduszki i kołdry zawierające pierze, stanowiące mieszaninę odpadów o kodach B3030 oraz GN 030, niesklasyfikowaną na żadnej z list wymienionych w załącznikach do rozporządzenia (WE) 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14.06.2006 r., oraz odpowiadające kodowi 20 01 11 (wyroby włókiennicze), wg klasyfikacji odpadów podanej w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 27.09.2001 r. w sprawie katalogu odpadów. Nabywane były w państwach członkowskich UE, głównie w Niemczech i Francji, a ich transportem do "D." Spółkę z o. o. zajmowała się odrębna firma spedycyjna. Przywożone rzeczy wypełniały definicję odpadu określoną w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27.04.2001 r. o odpadach, a zaklasyfikowane zostały do symbolu Q14 "produkty, dla których posiadacz nie znajduje dalszego zastosowania". Przemieszczanie ich dokonane bez wymaganego zgłoszenia w myśl art. 2 ust. 35 lit. a rozporządzenia (WE) 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14.06.2006 r. było nielegalne, jak potwierdził organ odwoławczy. Wobec nieprzedstawienia przez Spółkę, podczas przeprowadzonej przez WIOŚ w dniach [...] i [...] lutego 2009 r. kontroli, decyzji GIOŚ wydanych dla podmiotów z zagranicy, w których przedmiotowa Instalacja odzysku pierza, eksploatowana przez tę Spółkę, wymieniona byłaby jako odbierająca i odzyskująca odpady - nałożenie kwestionowanej kary pieniężnej na odbiorcę odpadów, w myśl art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 29.06.2007 r. o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów, w ocenie GIOŚ, stało się obligatoryjne i nie zależało od zawinienia tego podmiotu. Natomiast transport odpadów zatrzymany na granicy podczas kontroli drogowej w dniu [...].02.2009 r. został zwrócony stronie niemieckiej. Organ odwoławczy zaznaczył, iż późniejsze uzyskanie decyzją z dnia [...].09.2009 r. zezwolenia na wysyłkę 1100 Mg odpadów, gdzie jako ich odbiorcę wskazano "D." Spółkę z o. o., nie czyniło bezprzedmiotowym wymierzenia tej kary, nie odnosiło się bowiem do przemieszczeń objętych wymierzoną karą, a więc wcześniejszych wysyłek odpadów. Organ odwoławczy potwierdził nadto prawidłowość ustaleń poczynionych przez WIOŚ, iż w przypadku przemieszczania tego rodzaju odpadów do instalacji odzysku w Polsce nie znajduje zastosowania procedura ogólnego informowania, określona w art. 18 rozporządzenia (WE) 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14.06.2006 r. Polska bowiem w Traktacie Akcesyjnym wynegocjowała okresy przejściowe, wprowadzone następnie do art. 63 rozporządzenia (WE) 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady. W celu więc dokonania do Polski transgranicznego przemieszczenia odpadów z listy zielonej, bursztynowej oraz spoza list wymagana jest procedura uprzedniego, pisemnego zgłoszenia i zgody wyrażana w formie zezwolenia przez GIOŚ na przywóz odpadów na teren kraju. Główny Inspektor Ochrony Środowiska podkreślił nadto, iż wymierzona została najniższa możliwa kara przewidziana za to naruszenie w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 29.06.2007 r. o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów. Przy jej ustaleniu organ I instancji wziął zaś pod uwagę ilość, rodzaj i charakter przywiezionych odpadów, brak dowodów powstania zagrożenia dla ludzi i środowiska, fakt uprzedniego nienaruszania przepisów tej ustawy przez Spółkę oraz art. 50 rozporządzenia (WE) 1013/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14.06.2006 r. stanowiący, że sankcje za nielegalne, międzynarodowe przemieszczanie odpadów muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.