Wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2010 r., sygn. I FSK 1764/08

Opinia klasyfikacyjna organu statystycznego jest dowodem podlegającym ocenie przez organ podatkowy, niemniej jednak, z punktu widzenia realizacji zasad postępowania podatkowego, ocena ta nie powinna być dowolna.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Artur Mudrecki (sprawozdawca), Sędzia NSA Grażyna Jarmasz, Sędzia NSA Krzysztof Stanik, Protokolant Marek Kleszczyński, po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2010 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Przedsiębiorstwa Produkcyjno - Handlowo - Usługowego C. A. "W." spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 13 marca 2008 r. sygn. akt I SA/Wr 1043/07 w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa Produkcyjno - Handlowo - Usługowego C. A. "W." spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 23 marca 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za wrzesień 2004 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu we Wrocławiu, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W na rzecz Przedsiębiorstwa Produkcyjno - Handlowo - Usługowego C. A. "W." spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. kwotę 1.519 ( słownie: jeden tysiąc pięćset dziewiętnaście ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Przedstawiony przez Sąd pierwszej instancji tok postępowania

1.1. Zaskarżoną do Sądu pierwszej instancji decyzją Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. Ośrodek Zamiejscowy w J. z dnia 27 października 2006 r. określającą Przedsiębiorstwu Produkcyjno - Handlowo - Usługowego C. A. "W." spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w O. kwotę zwrotu różnicy w podatku od towarów i usług za wrzesień 2004 r. oraz ustalającą dodatkowe zobowiązanie podatkowe w tym podatku.

Powodem określenia zobowiązania podatkowego było ustalenie, że spółka przy sprzedaży w kraju wyrobów ceramiki użytkowej i dekoracyjnej stosowała nieprawidłowo stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 7%, podczas gdy zdaniem organu, towary te podlegały opodatkowaniu stawką podstawową 22%. Według Organu, strona sprzedawała wyroby z kamionki (PKWiU 26.21.12-30 "Zastawy stołowe i inne artykuły gospodarstwa domowego z kamionki"), natomiast z obniżonej stawki podatkowej, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT) w związku z poz. 111 załącznika nr 3, korzystały poszczególne wyroby z ceramiki zwykłej (PKWiU 26.21.12-10). Zdaniem Organu przesądzającego znaczenia dla sprawy nie mogło mieć stanowisko Krajowej Komisji Artystycznej i Etnograficznej, która zaliczając produkty spółki do wyrobów z ceramiki zwykłej, nieprawidłowo kierowała się regułą podziału na wyroby z ceramiki zwykłej i szlachetnej, a w konsekwencji wyroby z kamionki zaliczyła do ceramiki zwykłej. Przy kwalifikowaniu w ramach PKWiU należy kierować się zasadami budowy i logiki struktury tej Klasyfikacji. Dlatego też bazując na podziale PKWiU, według kryterium rodzaju tworzywa ceramicznego oraz opinii biegłego - Instytutu Szkła i Ceramiki w W., zasadne było przyjęcie, że skoro spółka produkuje wyroby ceramiczne z kamionki, to nie może korzystać z preferencyjnego opodatkowania, które według treści załącznika nr 3 do ustawy o VAT (poz. 111 załącznika), właściwe jest dla wyrobów z ceramiki zwykłej.