Opodatkowanie dochodów osiąganych z pracy najemnej w Norwegii

Przepisy ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., dalej updof) w art. 3 ustanawiają nieograniczony obowiązek podatkowy. W brzmieniu obowiązującym w 2002 r. art. 3 ust. 1 updof stanowił, iż osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Polski lub których czasowy pobyt w Polsce trwa w danym roku podatkowym dłużej niż 183 dni, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swych dochodów, bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Z powyższej reguły wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce podlegają także dochody uzyskane przez osoby fizyczne zamieszkałe w Polsce z tytułu zatrudnienia wykonywanego u pracodawców mających swoją siedzibę lub miejsce zamieszkania za granicą. U osób, które podlegają nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, może zatem wystąpić podwójne opodatkowanie dochodów. Podatek dochodowy może zostać pobrany w państwie, w którym osoba fizyczna ma miejsce zamieszkania, a także w państwie, w którym znajduje się określone źródło przychodów. Podwójnemu opodatkowaniu zapobiegają jednak zawarte przez Polskę umowy w zakresie redukcji podwójnego opodatkowania w dziedzinie dochodów i majątku. W związku z tym obowiązek podatkowy w zakresie dochodów za pracę wykonywaną za granicą przez osoby, które mają miejsce zamieszkania w Polsce, należy zawsze rozpatrywać w zależności od tego, czy z państwem, w którym praca jest wykonywana, została zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania dochodów, a także od tego, jaka jest treść takiej umowy.