Likwidacja uszkodzonego środka trwałego

Stosownie do art. 16h ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) odpisów amortyzacyjnych dokonuje się, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu wprowadzenia środka trwałego do ewidencji, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór. Postawienie w stan likwidacji oznacza, iż środek trwały przestaje być amortyzowany od następnego miesiąca po miesiącu, w którym postawiono go w stan likwidacji. Przyczyny likwidacji nie są określone w ustawie podatkowej, należy więc przyjąć każdą okoliczność przesądzającą o likwidacji środka. W praktyce chodzi najczęściej o uszkodzenia techniczne, które powodują niesprawność środka trwałego, a których naprawa dla podatnika okazuje się nieopłacalna. Przepisy podatkowe nie wprowadzają tu określonych limitów wartościowych czy czasowych, których spełnienie uprawnia do postawienia środka w stan likwidacji.