Artykuł
Struktura zakupów w handlu i gastronomii
Struktura zakupów w handlu i gastronomii
Uproszczony sposób rozliczenia VAT określa art. 30 ust. 1 ustawy z 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 11, poz. 50 ze zm.).
Metodę tę mogą stosować jedynie podatnicy, którzy spełniają następujące warunki:
l
świadczą usługi w zakresie handlu,l
dokonują sprzedaży opodatkowanej i zwolnionej od podatku lub opodatkowanej różnymi stawkami,l
nie są zobowiązani do prowadzenia ewidencji, o której mowa w art. 29 ust. 1 ustawy.USŁUGI W ZAKRESIE HANDLU
Ustawodawca nie zawęża wprost do handlu detalicznego zastosowania tej metody obliczania podatku należnego (art. 30). Takie ograniczenie można jednak wyprowadzić pośrednio z pozostałych uregulowań ustawy o VAT. Przemawia za tym odpowiednie zestawienie art. 29 ust. 1 oraz art. 32 ust. 2. Pierwszy z wymienionych przepisów ma zastosowanie do ewidencjonowania obrotu detalicznego. Tylko wówczas nie ma obowiązku wystawiania faktur (art. 32 ust. 2). Natomiast gdy odbiorcami są podatnicy prowadzący działalność gospodarczą, ustawa wprowadza już obowiązek wystawiania tych dokumentów (faktur i faktury wewnętrznych) ujmowanych w ramach stosownych rejestrów sprzedaży. Nie ma wówczas potrzeby i możliwości korzystania z dyspozycji art. 30, gdyż należny podatek można obliczyć na podstawie danych rejestrowych. Można z tego wnioskować, że art. 30 ma zastosowanie do podatników dokonujących sprzedaży na rzecz detalistów.
Przedstawiciele fiskusa przyjmowali, że komentowany przepis jest adresowany do podatników świadczących usługi wyłącznie na rzecz osób fizycznych nie będących przedsiębiorcami. Nie jest to jednak pogląd właściwy. Z art. 30 ust. 1 nie można bowiem wyprowadzić takiego wniosku. Przepis ten nie różnicuje w żaden sposób podatników wykonujących usługi w zakresie handlu, którzy nie są zobowiązani do ewidencji obrotu i podatku należnego z zastosowaniem kas rejestrujących. Wręcz przeciwnie, racjonalny ustawodawca operuje pojęciem „podatnicy”, co z kolei nakazuje nam stosować definicję podatników z art. 5 ustawy o VAT. Zawężenie więc zakresu stosowania art. 30 byłoby sprzeczne z wykładnią gramatyczną. Takie stanowisko znajduje również potwierdzenie w wyroku NSA z 26 października 1994 r. (sygn. akt SA/Kr 1141/94).
