Wyrok NSA z dnia 26 września 2023 r., sygn. II FSK 999/21

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Antoni Hanusz Sędziowie Sędzia NSA Jan Grzęda Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska- Nowacka /spr./ Protokolant Adrianna Siniarska po rozpoznaniu w dniu 26 września 2023 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 27 kwietnia 2021 r. sygn. akt I SA/Gd 262/21 w sprawie ze skargi I. sp. z o.o. z siedzibą w K. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 grudnia 2020 r. nr 0111-KDIB1-1.4010.464.2020.1.MMU w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz I. sp. z o.o. z siedzibą w K. kwotę 360 (słownie: trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z 27 kwietnia 2021 r., sygn. akt I SA/Gd 262/21, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uwzględnił skargę I. Sp. z o.o. z siedzibą w K. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 grudnia 2020 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych i uchylił zaskarżoną interpretację. Pełna treść uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia, jak i innych wyroków powołanych poniżej, dostępna jest na stronie internetowej https://orzeczenia.nsa.gov.pl/.

2.1. W skardze kasacyjnej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zaskarżył ten wyrok w całości i jako podstawy kasacyjne wskazał naruszenie następujących przepisów:

I. na podstawie art. 174 pkt 1 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm., dalej jako "p.p.s.a."), naruszenie prawa materialnego, a to:

1) art. 15e ust. 1 pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej jako "u.p.d.o.p.") poprzez błędną wykładnię i nieprawidłową ocenę możliwości zastosowania do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, polegającą na przyjęciu, że usługi wskazane we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wykonywane przez agentów na rzecz spółki nie stanowią usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji czy poręczeń, ani nie będą stanowić usług o podobnym charakterze do usług wymienionych wyżej, co w konsekwencji doprowadziło do błędnego przyjęcia, że wynagrodzenie ponoszone przez spółkę na rzecz podmiotów powiązanych w rozumieniu art. 11 u.p.d.o.p. tytułem zapłaty za świadczenie wskazanych usług nie podlegają przewidzianemu w art. 15e ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p. wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów, w części ponad ustawowy limit, a co za tym idzie uznanie tym samym przez sąd pierwszej instancji, że przepis ten nie znajdzie zastosowania w tej sprawie.